Kolektivi i NSHRAK-ut- Durrës, u trondit atë ditë, kur në teritorin e tij hyri makina e furnizimit të parkut Automoblistik- Vlorë, me shpejtësi dhe me topin e lidhur nga pas!
Shofer- Shyqua me gazin në dërrasë, bëri xhiro nëpër teritorin e ndërmarjes!
Tym i zi, i makinës, dukej se dilte nga gryka e i topit, 160 m/m!…
Njerëzit teksa e shihnin; shqyen syt, u tromaksën dhe u strukën nëpër strehëza…
Atë kohë, i bie telefoni drejtorit të parkut- Vlorë.
-Alo Stefan!
-Po të dëgjoj- përgjigjet drejtor- Stefani.
Njeriut matan telefonit i dridhej buza!…
-E di përse të mora?
-Shyqya me makinën e furnizimit, është futur në NSHRAK, me një top nga mbrapa. Dhe janë lebetitur punonjësit…
-Pasi u furnizua, u nis me topin!…
Çfarë të ket ndodhur, dhe si duhet vepruar- u llois drejtori, duke vënë duart në ballë! Dhe priste në ankth, deri sa Shyqua të futej në “postobllokun” e parkut.
Dha porosi: “Kur të vinte Shyqua, të shkonte me njëherë te drejtori. Madje të mos lejohej, as të futej brënda, se mos kishte dhe topin”!
Mbasdite, vonë mbërijti Shyqua në park.
U paraqit te drejtori- i qeshur.
Ndërsa drejtori e priti, si i thonë llafit: “Buzë e Turi”.
-“Çfarë ka ndodhur sot?
-Çe bëre Topin”?
Shyqua i’a dha të qeshurës në majë!…
-“E bëra për gallatë, drejtor, por ata qënkan tromaksur”…
Dhe vijoi rrëfimin:
“Kur shkoja në NSHRAK, për furnizim, ngrija lartë këmishën, apo xhaketën, tu tregoja shefave atje edhe koburen, të lidhur në brez… E shihnin, dhe një herë më paralamëruan: Po të vish me koburen, duke e tundur; ne do të tundim gishtin” -do ta linin me gisht në gojë Shyqon, nuk do ta ndihmonin, ta ndiqnin pa furnizuar! Dhe kur i kishin thënë kështu furnitorit, shofer Shyqos, ky u ish përgjigjur: “Mirë at’herë, nëse nuk më pranoni me kobure, herën tjetër, do më shihni, do vi me mitraloz, apo dhe me Top!…
Për çudi fati e solli, pa u menduar dhe pa u munduar!
-“Sot kur po shkoja për në Tiranë, sapo kalova urën e “Beshirit”, ku kishte ndaluar ndan rrugës një makinë ushtarake e Vlorës.
Shoferi dhe oficeri, sapo dalluan targën e Vlorës, ngritën dorën dhe bërtitën: Vlora, Vlora!
Ndala dhe u takuam. Makina ushtarake kishte pësuar defekt. Topin duhet ta çonin në Tiranë, në ofiçinën e Artilerisë. Asnjë makinë nuk ndalte dhe as që mund të lidhte topin…
Atë çast mu kujtua-çfarë u kisha thënë atyre të NSHRAK: “Herën tjetër, do vi me Mitraloz dhe me Top”! Dhe… për çudi topi më doli, përpara, priste në udhë!…
”Mirë i them oficerit. E çojmë Topin ku të duash ti… Shoferi le të meret me defektin e automjetit”.
“Oficeri pranoi dhe pasi e lidhëm topin pas makinës u nisëm…
Kur shkuam afër NSHRAK, i them oficerit: se po kthehemi të marrim dhe disa materiale për ndërmarjen, e pastaj do shkojmë të dorëzojmë topin ku të duash ti! Kështu bëmë. Me topin pas u futëm në teritorin e NSHRAK. I dhash gazit. Bëra një xhiro, përpara shefave, dhe e çova pasatj makinën te dera e magazinës. Mora materialet që duheshin dhe u nisëm me oficerin dhe topin për në Tiranë”…
Kjo ishte e gjithë ngjarjë, që ngjan si një ëndërr, skenar i mirëmenduar dhe i mirërealizuar!
Edhe drejtor Stefani u çlirua nga ankthi…
Të nesërmen i telefonoi drejtorit të NSHRAK, duke treguar të gjthë këtë ngjarje të Shyqos me Topin, shoqëruar me të qeshurat në majë!… 
