Nuk mund të zëvëndësohet Shqiponja Dykrenare apo grushti partizan, simbol i forcës së përbashkuar kundër armikut, me simbolin serb
Petro Luarasi
Prej kohësh kam parë e ditur se çfarë përfaqëson për besimtarin e krishterë shenja me tre gishta (Ati, Biri dhe Shpirti i shenjtë), por përcaktimi: ‘’simbol nacionalist ekskluzivisht serb’’, më është ngulitur mirëfilli nga mediat, opinioni publik dhe klithmat e politikës mbarëshqiptare. Kjo shenjë-simbol u ngjiz në shpirtin dhe gjakun e kombit serb, të përkundur në legjenda e mite, duke u njësuar me Kryqin dhe martirizimin e Krishtit: ‘’Nema krsta bez tri prsta’’ (“Nuk ka kryq pa tre gishta”). Në rajonin e Ballkanit, demonstrimi i këtij simboli serbë është konsideruar si provokim dhe ka ngjallur gjithmonë debate e akuza të ndërsjellta.Kujtojmë debatet publike kur ky akt u krye nga futbollisti Zoran Tosic ‘’si gjest sportiv’’ në ndeshjen Shqipëri-Serbi, Elbasan Arena, 2015. Edhe vetë e përtypa disfatën sportive me ngazëllimin e mediave që mburreshin me tolerancën dhe pjekurinë e sportdashësve shqiptarë të cilët e përqeshën me sportivitet sfidën ‘’3 gishta’’ duke ia kthyer me ‘’treshen allashqiptarçe’’ me gishtin e mesit të përkulur. Nga ana tjetër opinioni mediatik përmendi tifozët turq të Beshiktashit, ku luante lojtari serb, që u revoltuan aq shumë për fyerjen që ai i bëri ‘’vëllait të tyre të vogël’’ sa ‘’ kërkuan edhe pezullimin e tij.’’ Dihet mirëfilli edhe përdorimi si ‘’gjest luftarak’’ i serbëve, gjatë shpërbërjes së Jugosllavisë, në luftë kundër sllovenëve, kroatëve e boshnjakëve, por edhe me kuptime raciste, diskrimini fetar, gjatë gjenocidit ndaj myslimanëve boshnjakë e shqiptarë. Meqë simboli përdorej gjerësisht nga çetnikët gjatë masakrave të tyre në Kroaci, thuhet se shumë serbëve, për hakmarrje, gjatë luftës iu janë prerë tre gishta. Ky simbol përdoret gjerësisht edhe si shenjë sfiduese nga të gjitha partitë politike serbe, në tubime , gjatë fushatave zgjedhore dhe në festa e fitoret e tyre. Sido që të interpretohet ai u përket ‘’i gjithi’’ serbëve. Sa mirë do të qe që edhe serbët, tok me fqinjë të tjerë tanët, të tregoheshin po aq tolerantë, mos të revoltoheshin ndaj simbolit tonë, Shqiponjës dykrenore, që na e njeh dhe e pëlqen gjithë bota.
‘’Tre gishtat’’, me të mesmin të përkulur. Por në një kuadër tjetër, në këndvështrimin historik e politik, kombëtar, konkretisht të lëvizjes antifashiste, idealit, gjakut të derdhur dhe kurorëzimit të fitores mbi armikun, përdorimi i simbolit ‘’ tre gishtave drejt’’, në vend të shqiponjës, për shqiptaret atdhetarë do të ishte fyerje, madje kob! Dhe ky akt fyes (sikurse ‘’ tre gishtat me të mesit të përkulur’’), nuk mund të tolerohet, por luftohet! Nuk mund kurrsesi të pranohet as në vepra arti, piktura e skulptura që të zëvendësohet shqiponja jonë dykrenore apo grushti partizan , simbol i forcës së përbashkuar kundër armikut, me këtë simbol nacionalist serb .
Janë ngjyer me mijra faqe, janë ngjirrur me mijra zëra, njerëzish, politikanë, intelektualë, atdhetarë e tradhëtarë, për të treguar, justifikuar a provuar nëse është tradhëtuar ideali dhe populli, komanda ushtarake dhe udhëheqja politike, gjatë Luftës Antifashiste Nacionalçlirimtare, etj, për interesa individësh e klanesh. Nëse po, kush mban përgjegjësi? Dhe tani, në mënyrë të papritur e paradoksale po përballemi me një krim ‘’monumental’’, bash në qendër të Tiranës. Në një basoreliev, në pjesën jugore të bazamentit të ‘’Partizanit çlirimtar’’, kapoja i disa ‘’luftëtarëve të panjohur’’(kurrsesi nuk mund t’i quaj ‘’partizanë çlirimtarë’’) na shfaqet ‘’heroikisht’’ me tre gishtat të ngritur lart! Të shtangur nga kjo gjëmë e pabesueshme, pyesim: Si është e mundur, kush ka guxuar, kur mund të ketë ndodhur ky krim, kur u inagurua monumenti më 1949 apo kur u modifikua mazamenti më 2008? Kush duhet ta ketë penguar për kaq vite, deri më tani, ‘’kurimin’’ e këtij basorelievi të nëmur nga çdo shqiptar atdhetar apo qytetar me mend në kokë? 
Ne shqiptarët e sistemit demokratik kemi provuar se jemi tepër tolerantë, edhe ndaj provokimeve, edhe ndaj shkatërrimeve, edhe ndaj nëpërkëmbjes së ligjit dhe dinjitetit tonë personal e kombëtar, ndryshe nga shumë popuj evropianë, të civilizuar, që për çështje të tilla madhore ‘’e masakrojnë‘’ keqbërësin me gjithçka. Si mund të lejohet të përçudnohen e poshtërohen heronjtë, simbolet dh e vlerat tona më të shenjta, të mbrojtura me ligj, monumente ngjarjesh madhore historike si Lufta Antifashiste Nacionalçlirimtare.? Dikush mund dhe do të donte çmimin ‘’Nobël’’ për paqe e mirëkuptim, qoftë edhe me shkatërrimin dhe tjetërsimin e identitetit tonë kombëtar, por që shqiptarët nuk i bën të ndihen aspak të nderuar e krenarë! Nuk ka bukë më të hidhur se ajo e mbruajtur me turp! Martiri i Rilindjes Kombëtare, Petro N. Luarasi, shkroi me gjak: ‘’Kush ka frikë nga e vërteta bëhet tradhëtar i mëmëdheut dhe i vetes së tij”, prandaj dhe unë pasardhësi i tij, sikurse çdo atdhetar, nuk hesht!
