Si një kone e vogël që vetëm leh kur shefi i thotë “skape”, edhe sot nuk mund të mungonte angullima e Braçes. I mësuar të kuisë me komandë, si atëherë kur lau duart dhe të pasmet e shefit të tij nga sarina, edhe sot u mundua të shndërrojë “kokainën” në miell të varfërish. Këtij po, që i digjet shpirti për të pamundurit. Ashtu siç i digjet për paratë e shqiptarëve që shkojnë në koncesionet korruptivo-kriminale të oligarkëve. Aq shumë shqetësohet sa ka dy vite që nismën anti-koncesion që LSI ka paraqitur e mban të bllokuar në sirtarët e tij, pa e shqyrtuar, se ende shefi i tij nuk i ka thënë, “skape”. Po po, i digjet, si iu dogj edhe posti i ministrit, se nuk kishte lehur dot aq fort, se aq takat ka i shkreti. Pas shtatë muajsh filloi të kujisë. I tha shefi, ‘skape!’ Këtij që mendon për të varfrit, që ende nuk ka shqiptuar një germë për kostot e transportit që iu rriten eksporteve të divjakasve, tërbufavse, gradishtiotëve, të gjithë fermerëve të Lushnjes me taksën e rrugës së Kombit, të asaj rruge që nuk ka lënë llum pa hedhur kundër saj. Këtij i çahet zemra për të varfrit, aq sa nuk ka thënë asnjë fjalë për heqjen nga skema e ndihmës ekonomike të 30 mijë familjeve, se paratë e tyre duhet të shkojnë për të mbushur thasët e oligarkëve të shefit të tij. Ah, këtij po i dhimbsen të varfrit, që nuk artikuloi asnjë fjali, kur dhjetëra biznese u prishën në Golem, për t’i dhënë pamje vilës së shefit të tij. Ky, Braçja i vogël, bëhet i madh, kur është puna për të justifikuar zullumet e shefit “Skape!”, si me drogën që mbuloi vendin dhe turpëroi Shqipërinë, ashtu edhe për kontratat thellësisht korruptive për llogari të blerjes së votave, që shqiptarët t’i bëjë edhe më të varfër, aq sa edhe fëmijë të mos kenë guxim të bëjnë. Edhe një diçka të fundit, mos u përdor si stanok, i shefit ‘Skape’, se deri aty i shkon e për atë të mban, se nuk e merr dot karrige e ministrit!
