Psikologu vlerëson, analizon, trajton dhe studion sjelljen e proceset e të menduarit të individëve, në situata të caktuara të jetës së tij. A është në ditët e sotme psikologu një mit? Çfarë mendimi kanë individët në përgjithësi për profesionin e psikologut? Në fakt është pak e vështirë për të arritur në një konkluzion përfundimtar, për më tepër në një mjedis social si ky i yni, i cili nuk është edukuar mjaftueshëm me rolin e vërtetë të një psikologu dhe me detyrat specifike të tij. Duke qenë se detyra ime, lidhet kryesisht me personelin e Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë, shpesh në bisedat me ta vihet re njëfarë ngurrimi, sa i përket shkuarjes te psikologu, pasi mendojnë se do t’i konsiderojnë të marrë dhe psikologu nuk mund t’ua zgjidhë “hallet”, problemet. Në të vërtetë kam konstatuar se, ata kanë shumë dëshirë të flasin dhe kur i fton në bashkëbisedim të lirë, kur i bën të ndjehen komod, por jo të detyruar për t’u shprehur, ata flasin me shumë dëshirë dhe madje dëshirojnë që ta përsërisin këtë eksperiencë. Pra, e gjithë frika e gjendjes fillestare thyhet që me bashkëbisedimin e parë. Duket se mentaliteti ka ndryshuar paksa, por përsëri ne mbetemi një shoqëri kolektive. Në përgjithësi ne jemi qenie sociale, takohemi pothuajse çdo ditë me miq, kolegë e të afërm dhe kështu iu zbrazemi atyre, duke ia zbarkuar të gjithë ngarkesën tonë të së përditshmes, apo të ditëve dhe kështu çlirohemi deri diku. Përgjithësisht, ne si shoqëri, jemi të prirur të shkojmë te psikologu kur jemi në një gjendje, e cila na ka dalë jashtë kontrollit, në fazën më të rënduar psikologjike. Madje as vetë nuk jemi më në gjendje ta kuptojmë, por është dikush tjetër që, ‘na kap per dore’ dhe na çon te psikiatri. Duhet pranuar që të gjithë kemi momentet tona delikate në jetë, e sidomos në kushtet në të cilat jetojmë, në realitetin e zymtë me të cilin përballemi çdo ditë, me papunësinë, varfërinë, ndotjen, thashethemet etj. Të gjithë jemi të predispozuar, për t’u prekur nga simptoma të vogla ose të mëdha, të stresit, ankthit, frikërave të ndryshme dhe të bëhemi dashur pa dashur pre e pesimizmit, duke humbur kështu shpresën për të jetuar dhe duke humbur të drejtën për të funksionuar normalisht si qenie sociale. Për të mos arritur në gjendje të tilla të padëshirueshme, të papërballueshme për organizmin, të dëmshme për shëndetin tonë mendor dhe fizik, është më mirë që t’i paraprijmë të keqes dhe të konsultohemi me psikologun, të shprehemi lirshëm duke larguar nga ndërgjegjja të gjitha ngarkesat negative emocionale, në mënyrë që të mund të reduktojmë stresin, ankthin, për më tepër për të shmangur depresionin madhor dhe për të ndërtuar jetën që dëshirojmë, duke realizuar qëllimet që i kemi vendosur vetes. Në shumicën e vendeve të zhvilluara si në Francë, ShBA, Angli etj, psikologu është një derë e hapur dhe që ndodhet pranë dyerve të tjera, sikurse ajo e mjekut, dentistit, onkologut, gjinekologut, etj. Jo vetëm që është e domosdoshme, por edhe krejtësisht e zakonshme. Psikologu është një derë në të cilën duhet trokitur…