Emocionuese. Kjo është ajo që ne ndjejmë tani. Askush nuk do të ketë guximin të sulmojë ndonjë gjë që është e jona që e kemi të shenjtë. Atdheu ynë, ne të duam pambarimisht! Ne e duam atdheun tonë, prandaj nuk mund të mbetemi indiferentë kur shohim se çfarë po ndodh rreth tij. Të luftojmë për një Shqipëri të ribashkuar, të sigurt dhe të fuqishme! Është e domosdoshme që edhe në atdheun tonë të sundojë ligji, dhe të gjithë të jenë të barabartë para tij Ne e konsiderojmë veten me fat në botë, midis atyre që u lejohet të thonë: Jemi shqiptarë. Është diçka emocionuese që na bën krenarë. E vetmja gjë që dimë, është se rruga e jetës është e pafundme. Një rrugëtim përfundon, një rrugëtim tjetër sapo ka filluar. Një derë është e mbyllur, një tjetër është hapur. Jeta është një udhëtim. Çfarë na pret pas kthesës së ardhshme, e dinë vetëm ata që vazhdojnë më tej të ecin. Por udhëtimi ynë në këtë Shqipëri hallemadhe qenka i vështirë. Sot politika shqiptare i ngjan shumë teatrit absurd. Në vend të diskutimit serioz të çështjeve më të rëndësishme që ka vendi, parlamentarët tanë derdhin sharje banale, hedhin lloj lloj plehrash. Mendoj se në parlamentin shqiptar duhet të “vendosen kontejnerët “të mbledhin” gjithë ato mbeturina që zbrazen nga palët. Historia përsëritet. Kur në mungesën e gjërave elementare….
Për më shumë lexoni nesër në gazetën “Telegraf”
