Rizgjim që humb psherëtimës,diku mes humbjesh dhe fitores.Ideja se Apolonia e Ilirisë dhe Butrinti ishin të njohura qysh prej viteve 40 .Éshté triumf apo rënie nuk mund ta di,gjithkund ndjehen zëra té mekur,nga kohët e arkeologut francez Rei apo italianit Ugolini.Kapërcejmë mjegullën e shekujve,për tu gjendur materialisht te qytetërimi. Mund të thuhet se rruga , për të rrugëtuar në ato shekuj pas , është një rikthim i vështirësuar. Udhëtimi prapa në kohë është kështu një udhëtim në kahun e kundërt. Mirëpo deri më sot, të gjithë gjurmuesit e shekujve, një rrugë kanë ndjekur,ose kanë rrahur vazhdimisht . Rrëmimi neper rrënojat .Të gjithë atyre që u rranë brinjët për këto rrënoja , shpirti u ndriçoftë ! Të gjithë atyre , që u lektisën në diell, shi e baltëra ëmbëltoja e baltës tonë mjaltë tu bëhet .Ç’marrëveshje bënë me kohën ? D.m.th çfarë i kërkuan Perëndisë , për jetët e tyre ?…
Për më shumë në botimin e nesërm të gazetës “Telegraf”
