Poetit Ali Podrimja
Xhevahir Spahiu
Shiu dhe vapa
a e njohin shijen e natës në terr
Hidhi këmbët, kalorës,
u err.
Je i lodhur, e di,
me një lodhje mitike.
Do të mundesh këta gurë t’i çosh.
tej kufirit të humnertë të dhimbjes?
Për njeriun
në moshën e një shekulli të thyer në mes
është e rëndë të merret me punë Sizifi.
(Dhe thonë,pastaj
i lehtë, si fluturat, shpirti!)
Kalorës pa fat!
ngarkuar me gurët e varrit
të pikepesës sonë,
a thua do ta korrim një verë
bukën e hidhur të ëndrrave tona?
Apo sërish kokë më kokë të kokojmë
rreth sofrës së shtruar
në gojën e djallit:
“S’u bë që s’u bë Dheu i Arbërit?”
Patkonjtë shkrepin xixa,
pluhur lënë pas
dhe për gjurmë një zgavër guroreje hata.
Etja s’gjen fjalë
t’i thotë etjes ç’etje ka.
Po t’i bëj udhë, kalorës pa fat
nga raca kokëshkretë e Don Kishotëve.
Drurët i dëgjon ?
Hingëllijnë horizonteve.
