Flet piktorja dhe stilistja Eri Koliqi: “Dritëro Agolli dhe Sabri Godo, shkrimtarët dhe politikanët modernë”
Një grua plot vullnet dhe pasion. E dhënë shumë pas punës por dhe pas librit. Jeta e saj ka qenë shumë e vështirë. Një nxënëse e shkëlqyer dhe me prirje të veçanta në pikturë. Por e ashtuquajtura biografi e asaj kohe që sot duket si ëndërr nuk e lejonte të çante përpara pasi kishte babanë të burgosur politik. Por ardhja e demokracisë i hapi dyert e jetës. Hapësirat për njeriun e aftë dolën në pah. Ajo sot është një piktore me një CV mjaft të pasur dhe një ndër stilistet më të njohura shqiptare. Megjithatë kur e pyet Erin se cila ka qenë dita më e vështirë ajo të përgjigjet: “Dita më e vështirë ka qenë kur nuk më lejuan të parakaloja para tribunës udhëheqjes se isha e bija e një të burgosuri politik. Këtu bëhet fjalë në kohën e sistemit komunist”.
– Cilat ishin prirjet tuaja në moshën e adoleshencës dhe a mundët ti realizoni ato ?
– Prirjet për pikturën mi kanë pikasur që e vogël. Profesori i vizatimit Mexhit Kokalari më inkurajonte në peizazhet. Më vonë në adoleshencë fillova të merresha me stilimet, të cilat i realizoja me mikeshat e mija
– Cila ka qenë dita më e vështirë në vitet e shkollës ?
– Dita më e vështirë ka qenë kur nuk më lejuan të parakaloja para tribunës udhëheqjes se isha e bija e një të burgosuri politik dhe pse isha e para e shkollës me rezultate.
– Cilët janë piktorët dhe stilistët më të spikatur që ju i keni si shembull pune ?
– Piktorët e realizmit socialist Guri Madhi, Sali Shijaku, Zef Shoshi gjithashtu piktorët e familjes Kaceli, të gjithë këta kanë qenë një shembull për mua. Nga piktorët e huaj adhuroj ngjyrat e Van Gogh dhe peizazhet e Jan Claude Monet. Përsa i përket stilistëve adhuroj Valentinon dhe Armanin .
– Cila është piktura e parë dhe kur daton ajo?
– Piktura e parë në vaj ka qenë një peizazh dimri me dëborë e realizuar në vitin 1993.
– Ne këndvështrimin tuaj cilat janë problemet më të mëdha të piktorëve sot?
– Në radhë të parë problemi financiar, mungesa e kushteve të punës dhe pamundësia e ekspozimit të punëve të tyre.
– Sa piktura keni bërë dhe sa ekspozita keni marrë pjesë? Cila ka qenë ekspozita e parë?
– Ekspozenë e pikturave e kam bashkangjitur me sfilatat që kam përgatitur. E para ka qenë, më 11 maj 1997.
– Kur e keni filluar profesionin e stilistes dhe kush të nxiti?
– Gjithmonë kam punuar që e vogël dhe më ka nxitur pasioni im.
– Sa sfilata keni organizuar?
– Tri. Në vitet 1997, 1988 dhe 2000.
– Cila ka qenë sfilata më e mirë që është mirëpritur?
– Te tria kanë qenë të suksesshme. Atëherë u fol në shumë në media. U ftova në emision ne Televizionin Publik Shqiptar gjithashtu më vonë në TV Alba.
– Ku e sheh veten më mirë në pikturë apo stiliste?
– Nuk i ndaj dot.
– Marrëdhëniet me pijet alkoolike?
– Vetëm në ndonjë banket ose darkë konsumoj pak verë të kuqe.
– Shprehja e preferuar?
– Me punë arrihet gjithçka dhe po nuk rrezikove nuk fiton.
– Lidhjet me kuzhinën dhe çfarë kuzhine pëlqeni?
– Më pëlqen të gatuaj por nuk e kam ushtruar për shkak të punës që kam, më ka ndihmuar dhe familja. Më pëlqen gatimi tradicional.
– Në konceptin tuaj, kush mund të quhet njeri ideal ?
– I sinqertë, i çiltër, korrekt dhe me sens humori.
– Çfarë është politika për ju dhe cili ka qenë pozicioni ndaj politikës në përgjithësi?
– Jam simpatizante e së djathtës, por përgjithësisht jam indiferente.
– Në këndvështrimin tuaj cilat janë problemet më të mëdha të mësimdhënies sot?
– Niveli i ulët i arsimtarëve.
– Cili është mendimi juaj për politikën shqiptare postkomuniste?
– Vlen shumë për të dëshiruar.
– Një përkufizim për dashurinë?
– Dashuria për mua është ushqimi shpirtit.
– Moto nga cila udhëhiqeni në jetë?
– Nuk heq dorë kurrë nga ajo që dua.
– Një ditë pune e zakonshme?
– Paradite në dyqan, pushimi në drekë që, në fakt pikturoj, dy orë pasdite prapë në dyqan, darka me familjen, orët e vona me pikturën.
– Ku preferoni ti bëni pushimet?
– Vetëm pranë detit.
– Cili është për ju modeli politikanit?
– Dritëro Agolli dhe Sabri Godo, janë artistë dhe politikanë.
