Enver Cakaj
Kishte dy vendbanime, por një ideal. As ai, as shokët e tij nuk jetojnë, por kanë lënë pas vlerat e tyre. Ndokush ka mbetur në historitë e betejave, ndokush la pjesë e gjak nëpër male, një pjesë lanë rininë e jetën maleve, Fejziu na ka lënë kujtimet e tij të shkruara. Në amanetet e tij nuk tregoi për ditarin e tij, por djali, Qenam Mali, i pati ruajtur e shuante mallin me to. Por një ditë dikush na solli në vëmendje, se ai njeri me emrin Fejzi Mali, kishte lënë një ditar. I kërkuam andej nga s’ishin dhe një ditë Qenami na solli një fletushkë, ku ai shkruante për një dëshmor. Të tjerat nuk i tregoi. Përse i duheshin? Brenda tyre ishte e gjithë jeta e tij dhe shokëve të Luftës e të punës. Qenamit i dukej sikur i mungonte babai, nëse do t’i dorëzonte diku. Por ato shënime kishin vlera të atilla, që s’duhej të rrinin të mbyllura. Isai u gëzua që po i rritej djali e t’i delte krah në ato ditë me punë përshesh. Ku të vinte më parë, me bagëti, në arë apo…..
Per me teper neser ne gazeten “Telegraf”…
