Me kë vallë kuvendon
Tek Stavridhi ku agon,
Maliheri që këndon,
Maliheri që të shkurton”
Mitralozi dhe mortaja,
Që qëllojnë nga maja,
S’e shkulen nga pozicioni.
Guri i lumit iu bë fron
Dhe s’peshon frikë dhe rrezik,
Partizani heroik.
Gjermanë, vendi është i yni,
Kthehu se s’kini ku vini!
U bërtet Pavllo Vasili,
Dhe tek qafa i gozhdon,
Katër orë i përballon
Një pëllëmbë s’iu lëshon.
Plumbi i djegur i mizorit
Depërtoi tej kraharorit.
Një tjetër, krahun i çan,
Por nga lufta nuk e ndanë,
Lufton plaku si rinia
Gjak të ri i dha partia.
U mbyt me gjak trupi i tij,
Rrënjë gjaku ka LIRIA.
Bën dyfek Pavllo Vasili
Ju shumë bukur e dini
Se ç ka ngjarë Stavridhi.
Kallogreja e kishës thirri,
-Gjermanët erdhën, po dilni!
Doli partizani trimi,
Zuri vend pranë një ulliri,
Me zë të lartë u thirri:
-Mor Nazistë, ku vini?
Ju këtu vend nuk kini!
Filloi pushka si bilbili
Në pyje tek manastiri.
Bën dyfek Pavllo Vasili,
Lufton i vetëm filli.
Po të doni të dini,
Se ku doli përfundimi,
Në Sarandë të gjallë e kini.
