INTERVISTA/ Flet arkitekti dhe piktori Adrian Puka: Duke parë filmin “Helena e Trojës”, pikturoja anije me vela
Këto ditë të fillim shkurtit arkitekti dhe piktori Ardian Puka, sjell ekspozitën e tij të radhës me tablo në telajo me teknikë mikse, rëre, zhavorr, vaj, akrilik etj., si dhe vizatime në letër. Në këtë ekspozitë personale punimet që ofrohen në Muzeun Historik Kombëtar janë të punuara gjatë një periudhe të gjatë kohe, afërsisht 7 vjet qysh nga ekspozita e tij e fundit personale në vitin 2006. Në ekspozitë ka tablo në telajo të përmasave nga 80 x 100 deri 100 x 115, por edhe disa punë në përmasat e mëdha (100 x 180. E veçanta e kësaj ekspozite është se Puka, në tablotë dhe letër ka përdorur gjithashtu në masë të madhe dhe spontane stuko, karbon, lapsa, pastela etj..
Si e keni titulluar ekspozitën e fundit?
E kisha të vështirë te gjeja një titull të ekspozitës apo të punëve, për një çast mendova ta quaj “ky njeriu” por mund pak emocional dhe deklamativ. Përfundimisht e lashë në dorë të publikut të vendosë ai vetë titujt e punëve, të tablove.
Cila është piktura juaj e parë?
Në shkollën fillore shkoja në rrethet jashtëshkollore tek ne, rrethet e pionierit. Në kohën e lirë, me fëmijët e pallatit tonë shkonim buzë detit të bukur të Vlorës dhe zhyteshim në bojërat dhe peizazhin krejt të veçantë të Detit Jon.
-Cila gjini e pikturës është më e preferuara, portreti, peizazhi apo abstraksionizmi?
Përjashtoj abstraksionizmin, sepse me duket spekulim apo si një gjendje psikologjike jo e shëndetshme për njeriun. Ne jemi individë konkrete, jetojmë jete konkrete, në peizazhe konkrete; abstragimi është i domosdoshëm dhe tejet i rëndësishëm, ( jo vetëm në art, por edhe në shkencë, ekonomi, filozofi), por ai nuk duhet të bëhet qëllim dhe totalitar.
-Me çfarë bojërash pikturon me vaj apo akuarel dhe pse?
Aktualisht përdor të gjitha llojet e teknikave që mund të ofrohen nga tregu dhe jo vetëm. Në tablotë e mia ka përzierje të akrilikut, vajit, rërës, zhavorrit, stuko, qymyr, pastel, lapsat etj..
-Cila ka qenë ekspozita më e mirëpritur nga kritika?
Do të desha të thosha se ndoshta kjo e fundit mund të jetë me e pjekur se të mëparshmet; por edhe ato të punuar në tekniken mikse mbi letër (pastel) janë mirëpritur kryesisht nga publiku për faktin sepse qëndronin pak më shumë “dekorative’ dhe më të thjeshta për t’u kuptuar.
-A është shkolla shqiptare e pikturës në ato me nivelin e vendeve të tjera europiane?
Kam respekt për shumë nga pedagogët e Institutit të Arteve. Dikush nga ta është edhe si një lloj ylli për punën time. Mendoj se, puna nuk ecën më tej me vet artistët e rinj që duan të futen në rrugën e artit; na duhet të pohojmë se është një monopat i vështirë dhe shumë shpesh i ‘rrezikshëm”.
– Veprat (pikturat) artistike të realizmit socialist a kanë pasur nivel artistik dhe a ka pas vlera ajo periudhë?
Disa prej tyre nuk mund të mohohet se shfaqin edhe nivele artistike. Tek- tuk vepra të artistëve dalin mbi banalitetin dhe klishetë për t’u ngjitur me shumë mundim deri në art.
– Cilat janë problemet e pikturës sot?
Problemi me i madh mendoj se është niveli kulturor i shoqërisë; shfaqet pak e kultivuar dhe pak e interesuar për artet dhe në veçanti për artet pamore. Fatkeqësisht sallat e ekspozitave dhe galerive janë te boshatisura, ndërsa edukimi shkollor është i dobët
Mendimi për arkitekturën shqiptare?
Për çdo ditë po bëhet më e larmishme dhe më e konsoliduar duke ruajtur traditën.