GRI…
Qielli është gri
Toka është gri
Gri dhe puthja
Buka s’ka erë
Era s’ka erë
S’ka erë lulja
Ëndrra është gri
Gjaku është gri
Gri dhe zjarri
Molla s’ka erë
Uji s’ka erë
S’ka erë bari
Moti është gri
Shpirti është gri
Gri dhe kënga
Era pa erë
Buka pa bukë
Pa zemër zemra
VAJZË E BUKUR…
Bora e bardhë, e bardhë pas xhamave,
në kafe “Tirana” hyre,
ti e rralla si dëbora
që në Tirane bie.
Vajzë e bukur, si vajze e dashuruar,
qofsh e dashuruar dhe prej meje,
prej syrit tënd
lulëzojnë dhe sendet.
Ekspresi gjallërohet
e gjthçka bëhet sy.
Në tavolinën e fundit
dy pleqve kafja po u ftohet.
Të shikojnë ty.
VJESHTA E TRETË…
Dëbora ende pa rënë
në vend të natës
në vend të çative
është zemra
Zemra ime që thinjet…
Dashuri e ndaluar
Lëshoje drerin Artemidë.
Harkoje harkun, shigjetën shigjetoje,
pikën e lotit që shket nga syri i drerit,
nëse te ngushëllon, qëlloje.
Lëshoje drerin Artemidë.
Se dashuria ka uri,
dhe vjeshta,vjeshta e llahtarisur
vë kujën si të jetë në zi.
Shigjeta e nisur kurrë s’kthehet pas
dhe mosha s’është gaforre që shkon praptas.
Kllapitë e lindjes të tmerrojnë?
Rrëshqit, rrëshqit në sipërfaqen e jetës,
gjahtare e vetvetes.
Mbi kokën tënde rri mbërthyer një çerdhe gjysmëhënë,
nën dritën e saj në kopsht të Luksemburgut,
pëllumbat dashurohen gjersa çmenden.
Lëshoje drerin Artremidë
dhe mos e nis atë shigjetë.
Sorkadhja veshur me të zeza,
kah mot pas blirit pret.