Pas librit “Dhelpra shpërblen lepurin”, shkrimtari Vangjush Saro vjen sërish te lexuesit me një përmbledhje tjetër me fabula. “Trumcaku ftillon ferrën” titullohet libri i tij i ri, me rreth 30 fabula që iu drejtohen lexuesve të një spektri të gjerë. Autori e shikon këtë lloj si një mundësi ideale për të komunikuar me lexuesit në lidhje me deformimet që vërehen në jetën e përditshme. Fabulat e këtij libri flasin me lexuesin në një gjuhë jo thjeshtë vetëm alegorike, por hera-herës edhe përmes një lirizmi që përkon me disa nga karakteristikat e stilit të tij letrar. Ndër veçanësitë e librit “Trumca kuftillon ferrën”, është edhe përcjellja e fabulës përtej subjekteve e botës së kafshëve, tani edhe te sende e dukuri të ndryshme të jetës, që përmes vargjeve personalizohen duke hyrë në marrëdhënie varësie a sjelljeje me njëra-tjetrën. Libri është botuar dhe vënë në qarkullim nga “ERIK Botime”.
Fabula
Përplasja
Anija e vogël, e pafaj,
Mbi Molin e vjetër u përplas;
Dhe kaq mjaftoi që paskëtaj,
Të zbrazeshin shtambat plot maraz.
Dhe ndërsa zhurmonin dallgët e sherrit,
(të gjenin shkaqet, së paku një,)
Mbrëmjes së ftohtë dhe të errët,
Mjegulla qeshte nën zë…
E mbytur…
Lopatat po e binin rrotull varkën,
(mes dallgëve që s’kishin sy për paqe)
ia linin njëra-tjetrës radhën
dhe grindeshin si budallaqe.
E në një çast që fjalën s’po e gjenin,
Njëra voziti gjithë maraz dhe shpejt,
Kështu që varka e mjerë gjeti vendin
Në detin e heshtur dhe indiferent.
Dhe s’ishte për të qenë as moti.
Dikur dikush pyeti: “Po I zoti?”
I treti
Ndërkohë që mbrëmja e ëmbël troket
dhe Era e Bredhi po sqarojnë diçka,
një Korb i vonuar trazohet ndër fletë
dhe çirret si dreqi:
Krra-krra! Krra-krra!
Tani Erë e Bredh e humbasin fillin,
A thua se nuk janë më ata;
Dhe s’ka dialog dhe shuhet idili;
Dëgjohet veç Korbi:
Krra-krra! Krra-krra!…
Djerrina dhe Traktori
Djerrina diellit përvëlohej furrë;
Dhe veç gjinkalla I këndonte me nge.
Heshtja ndehej përmbi shkurre e gurë
Dhe mërzia, si të ishte e ve.
Kur Traktori zuri të plugonte,
Ajo thirri:
“Ej! Po më lëndon…”
Por ai ia preu: “Mjaft u kote,
se do flasim ndryshe kohë më vonë;
kur të gjelbërojë mërzia jote.”
