Ismail Kadare
Ti ishe për mua
Ti ishe për mua e pamposhtur si Troja
Troja që unë dot s’e pushtoja.
Ti ishe për mua e pakuptueshme,
Më e pakuptueshme se mbishkrimet etruske
Vetëm në ëndrra, ah, në ëndrra
T’i përqafoja flokët e dendura.
Gaz më shumë ndjeja tek të pushtoja
Se gjithë grekët kur ra Troja.
Vetëm në ëndrra m’ishe e kuptueshme,
Ti, e shtrenjta ime etruske.
Kristal
Ka kohë që s’shihemi dhe ndjej
si të harroj unë dalëngadalë
si vdes tek unë kujtimi yt
si vdesin flokët dhe gjithçka.
Tani kërkoj poshtë e lartë
një vend ku ty të të lëshoj
një strofë a notë, a një brilant
ku të të lë, të puth, të shkoj.
Në s’të pranoftë asnjë varr
asnjë mermer, a morg kristal
mos duhet vallë prapë të të mbart
gjysmë të vdekur, gjysmë të gjallë.
Në s’gjetsha hon ku të të hedh
do gjej një fushë a një lulnajë
ku butësisht porsi polen
gjithkund, gjithkund të të shpërndajë.
Të të mashtroj ndoshta kështu
dhe të të puth të ik pa kthim
dhe nuk do dine as ne askush
harrim ish ky a s’ish harrim.
Dritëro Agolli
Këtu s’do jem
Këtu s’do jem do jem larguar
Ne toke i tretur si të tjerët
Në kafenenë e preferuar
Nuk do më shohin kamerierët
Dhe nëpër udhët ku kam ecur
S’do ndihet kolla ime e thatë
Mbi varrin tim do te rrijë i heshtur
Një qiparis si murg i ngratë
Ti do trishtohesh atëherë
Se s’do më kesh në dhome të gjallë
Dhe kur në xham të fryjë erë
Do qash me erën dalëngadalë
Por kur të jesh mërzitur shumë
Në raft të librave kërkomë
Aty do jem i fshehur unë
Në ndonjë fjalë a ndonjë shkronjë
Mjafton që librin pak ta heqësh
Dhe un do të zbres do t’vijë pranë teje
Ti si dikur me mall do qeshesh
Si një blerim pas një rrëkeje.
Letrat
Kur dashuroheshim në kohën tonë,
Kur tretesha dhe digjesha për ty,
Nga njeri-tjetri letrat vinin vonë,
Kalonte dhe një muaj apo dy.
Po ndofta dashuria mbahej gjallë,
Se zjarrin mbanin letrat në udhëtim
Me biçikletë a mushkë apo me kalë
Në vapë e shi, dëborë dhe thellim.
Kur dashuroheshim në kohën tonë
Me zor na vinin letrat fshat-qytet
Nuk kishim nëpër dhoma telefonë
Dhe në ëndërr s’kishte faks dhe internet.
Megjithatë më mirë që nuk kishte
As telefon as internet, as faks,
Se fjalë e nisur shpejt dhe mund ta vriste
Një dashuri të vjetër për një çast.
Timo Flloko
Shën Valentini i fundshekullit
Ta kushtoj Ty
këtë Natë të Shën Valentinit
Të gjallët,
prej ankthit të vetmisë
ngërthehen fort,
tek njëri-tjetri shpresat varin…
Këtë natë të fundit të dashurisë,
në fundin e mijëvjeçarit!
Xhevahir Spahiu
Vajzë e bukur
Bora e bardhë, e bardhë pas xhamave,
në kafe “Tirana” hyre,
ti e rralla si dëbora
që në Tirane bie.
Vajzë e bukur, si vajzë e dashuruar,
qofsh e dashuruar dhe prej meje,
prej syrit tënd
lulëzojnë dhe sendet.
Ekspresi gjallërohet
e gjithçka bëhet sy.
Në tavolinën e fundit
dy pleqve kafja po u ftohet.
Të shikojnë ty.
Fatmir Terziu
Xixëllonjë në “Shën Valentinët e shkelur”
Ka kohë që shoh vetëm në ëndrra xixëllonjën,
ikur prej kohës kur më vinte me ndriçim,
trupi i saj më shfaqet netëve si darëzonjë
diellore e blatuar në orbitën e dashurisë.
Unë jam ajo që më mungon
nga bota e metropolit në të cilin jetoj,
xixëllonjë e ikur xixëlluar lartësive
kurrë mesa duket s’do të takoj.
Duke u rrotulluar shtratit mes kësaj ëndrre,
me miken time të rinisë gjallëroj
feksin errësirës mijëra xixa drite
por, jo errësirë gjithandej, më kot.
Unë bëhem kështu eklipsi im
shtat i ndezur deri në gji natën vonë
në ëndërr më plekset si një trup meteorik
pa të cilin duhet të xixëllojë vetë përgjithmonë
IMAZHI YT… NË SHËN VALENTIN
Faslli Canaj
Avioni çanë qiellin, përpinë kaltërsitë
retë e pambukta poshtë krahëve lë pas.
Unë ballëmbështetur mbi xhamin e dritares
reve memece jam gati t’u ulërasë.
Po retë s’dëgjojnë, si kuaj pa fre vrapojnë
e vallë si ta dinë për timen vetmi.
Vendboshi i mbetur në krahun tim
i ftohtë, heshtak, mbështjellë shurdhëri.
Nga xhami i ftohtë mendimet vrapojnë
vrapojnë e kërkojnë yjet në qiell.
Të trishtat mendime një rreze trazon,
një rreze që ngroh si i zjarrti diell.
Kthej kokën. E ç’shoh? Në vendboshin qe Ti.
si vesë argjendore mbi një fije bari,
si petël shpërthyer në gonxhe trëndafili
e vendboshi i mbushur me petla ari.
Gishtat mbi supe si pupla zogjsh më ngjajnë ,
si gjethe vjeshte që zbresin lehtas nga dega,
si nota që flladi lëshon kur fushës vrapon
e unë mes tyre i përhumbur si vesa u treta.
Fryma jote, aromë karafili, treti timen vetmi,
flokët e butë ujëvarë stërkalojnë dashuri.
Si erdhe? Si më gjete? Qiellin si çave, ngjite e zbrite?
Imazhi yt është ky apo ndoshta vërtetë je Ti?
Koka jote mbështetur butësisht mbi timin sup,
si në ëndërr, a ndoshta dhe ëndërr qe vërtet.
Një nga ato të bardhat parë në fëmijëri
ku bie në gjumë lakuriq e zgjohesh princ a dhe mbret.
Dhjetë orë si dhjetë minuta, mbi male, dete, oqean
avioni zog që përpiu etshëm qiell e re.
Sa do të doja që udhëtimi të zgjaste dhe ca
që të përqafur si në ëndërr të ngeleshim ne.
FATMIR MUSAJ
SHËN VALENTIN
Aurorën e kësaj dite
Shpirti im do ngjitet lart,
Do bëj dashuri me një rreze drite
… Le të jetë dhe mëkat!
S’KA LIGJ PER DASHURINË!
Për ju që predikoni dashurinë e ligjshme
Dhe të paligjshmen e nëmni anë e kënd:
Dashuria është pjalmi që e rrëmben era,
Ligji i rastësisë e fluturon pa mend!
FLAKË
Njerëzit e lashtë, dy copa druri
I fërkonin e ndiznin një zjarr bubulak.
… Nëse fërkohemi unë dhe ti,
Druaj se tërë bota merr flakë!
MIRË E DI!
Kur të ndodhë që në shtrat të jesh e vetme,
Nga vendi sekret librin tim do nxjerrësh ti,
S’di çdo bësh me të, do qash a do qeshësh,
Por më thellë do ta fshehësh, këtë mirë e di!
Drita Lushi
FLIRT
Flirtoj me ditën;
e në një gotë bliri,
rrëkëllej orët e saj;
me diellin luaj kaherë,
luaj, qysh në të parin maj;
Flirtoj me natën;
Fshehtas takoj
yje, kometa, planetë
e me flokt’ e mij
qiellit i freskoj, prehrin e nxehtë;
Edhe pse hëna si drapër tretet nga xhelozia,
un vazhdoj e vazhdoj me flirtet e mia;
Flirtoj me stinën, me Majin, me zogjtë,
flirtoj dhe me ajrin, nëpër kaltërsira.
Me Ty, flirtoj,
notoj syrit tënd,
ti dallgë- unë në ty lodroj
Flirtoj me fjalën,
me buzën tënde, e më tutje,
Por…
Ah, kaq e pat ky flirt
Më mbet’ aty një puthje.
PUTHJE NË SHËN VALENTIN
Sonte mos më fol fjalë dashurie.
As puhizë pëshpërimash rrëzë veshit mos më thuaj.
Sonte shuaji të gjitha dritat, por jo ato të zemrës tënde.
Të llamburitë mbi ne dashuria – kështu më duaj.
S’dua të më mbash duart e mia në të tuat,
e përqafimet e gjata, sonte hidhi tutje,
sonte e dua natën time me puthje,
si burim dashurie të rrjedhin, të qeta e pa ngutje.
E në më zëntë gjumi nga dashuria,
me burimin e puthjeve freskom’ përsëri,
mos u lodh, mëngjesi vjen shpejt,
i dua pafundësisht – zjarr dhe ëmbëlsi