Vëllimi me poezi i Qerim Skënderajt dallohet nga shumica e vëllimeve me vargje që po dalin në dritë në poezinë bashkëkohore. Ai spikat për qartësinë e vet kristaline. Në poezinë shqiptare qysh nga fillimet e saj errësira dhe qartësia kanë rrjedhur si rryma paralele. Këto tipare të kundërta kanë karakterizuar dy bashkëthemeluesit e letërsisë sonë artistike kombëtare: errësira, De Radën, qartësia Naimin. Dhe secila prej tyre ka qenë shprehje e literalitetit në kuptimin strikt të fjalës, i vlerës estetike, pavarësisht nga rëndësia që në atë kohë i jepej mesazhit të lartë patriotik…Qartësia e poezisë i ngjan tejdukshmërisë së liqenit, errësira thellësisë së detit. Qoftë deti, qoftë liqeni, janë dukuri të mrekullueshme të natyrës. “Akorde cicërimi”, pra, është një vëllim i qartë. Kjo nuk e pengon të ketë në vetvete poezi të vërtetë.
Poezia e Qerim Skënderajt është një poezi plot muzikalitet, që e përdor në mënyrë të goditur rimën. Është një poezi tradicionale, po njëkohësisht e çlirët, moderne… Vjersha të shkurtra, po plot forcë shprehëse si “Bija e burimit”, “Brishtësi”, “Meteor”, “Mungesë”, “Tik- (A) tak”. “Puthja e parë”, “Cicërima celulari”, “Gjumi i shqetësuar”, “Fllad i ndezur”, “Të hutuar”, “Dëshirëlirë” e të tjera. Qerim Skënderaj ka edhe vjersha më të gjata ku lirizmi shtrin krahët….
…
për më tepër lexoni Gazetën Telegraf
