T I
Ti,
gjete kohë
të kafshoje
qiellin tim,
veshur
me
një fill ëndrre,
e,
nuk patëm kohë
ta thurnim
së bashku….
trikon
e munguar…
E mbaje ndër dhemb
i etur…
Qielli
i ëndrrës sime
ishte bërë
gjahu
yt i hakmarrjes…
Dhembët
shtrëngonin
të vetmin fill…
Si ta thurim
nën të njëjtin qiell
kur
unë e vadis
dhe ti
shkul rrënjë?!..
Kafshonim
të njëjtin
qiell!
*** *****
N A T A
Nata më zuri pusi.
Je ti, s’je ti?!..
Me sytë e saj
kërkoi sytë e mi:
je ti s’je ti?!..
Më veshi, më ngjeshi
me ankthin
e saj;
je ti, s’je ti?!..
Bërtiti
si e marrë,
kur unë isha në qetësi,
Zoti jam unë,
nuk je ti…
Të njoh, i thashë,
Ditën,
në mesin e ditës,
të kam parë:
veshur
kostum
tek njerëzit,
smirëzi!
**** **** ****
KUR DIGJEN NE VERE
Ju copëza të ndezura plehu,
në vapën
gushtit,
digjeni
pasi u thatë
në diellin shterp…
E ishit
rrëzuar më parë
prej mitrës së një zyre
të mbarsur
më herët akoma
në botën tuaj
të vogël,
të lehtë,
të thatë…
Të mbarsur
pa Nenë,
të mbarsur
pa Atë….
…
Gushtit,
digjet në heshtje,
tymosur,
kjo bajga
e thatë…
