Mbreti Zog iku, ia mbathi
Pa mbathur opingat.
Zogu fluturoi,
I bëri glasën
Popullit
Atdheut,
Pragut të shtëpisë.
Nuk luftoi si mbret
Kundër pushtuesit nazifashist
Por iku, fluturoi pasi i rropi puplat popullit të vet
Të të ngrenë shtatore
Monument
Ty
Që pushtuesi të pa, prapanicën, shpinën
Dhe jo gjoksin, jo ballin plot trimëri ?
Po himni i flamurit
S”tu kujtua,
Kur ike,
Ia mbathe
Si lepur, langua,
Kur duhej të qëndroje si mbret
Të mbretëroje si madhëri,
Si mbret i vërtetë?
Po ti
Duke ikur
Ëndërroje shtatore,
Monument Madhëri
Ëndërroje kurorën me gurë xhevahiri,
Kurorën e një mbreti në ikje, në tradhti, në hajni.
Prapa le pushkë
Pa shule,
Le topa pa gjilpëra.
Populli i revoltuar nga mashtrimi yt mbretëror
Protestoi pranë pushkëve pa shula.
Pranë topave pa gjilpëra, guhakë,
Memecë:
Si nuk u ndez baruti topave të tu mbretëror,
Si s’u ndez ai nga xixat,
Nga shkëndijat
E syve
Tanë?
Si nuk pëlcitën kapsollat e gjyleve
Ditën e pushtimit nazifashist italian?
Por
S’kishte sesi,
Gjithë urrejtjen,
Gjithë inatin dhe mërinë,
Ju e kishit shfryrë kundër popullit, topa mbretëror,
S’ju kish mbetur gjë për pushtues fashistëzinë,…
E ke të kotë
Pra
Zoti Zog.
Dëgjo himnin e Flamurit
Ç’të thotë,
Ç’të flet
Zoti mbret:
Prej lufte veç ai largohet
Që është lindur tradhëtor,
Kush është burrë nuk frikohet,
Por vdes, po vdes s’i një dëshmor.
Burrit dhe jo burracakut, hajnit, Madhëri,
I ngrihet monumenti më i lartë se mali Tomor,
Më i lartë se maja më e lartë e maleve në Shqipëri!
FASLLI HALITI