Histori e zemrës sonë është tepër e bukur
Kur një natë hënëndritur më thirre ti
Një mesazh Facebook-u në inbox futur
Si aromë u përhap, e si perlë ndriti!
Më qeshin buzët edhe pse s’të shohin sytë,
Më del nga mendja që je më larg se larg.
Zogu ka më fat në fluturim, vetë i dytë
Sesa unë që dielltoren e dashurisë, me lot e lag!
Duart shtrënguar e sytë ngulur te sytë
Të zboj nga vetja; Zoti mos e thëntë!
Gojët memece ndrydhin telat e zemrës,
Nga kjo dashuri u dashurova rëndë.
O Zemër! I linduri i një nëne të veçantë
Ti mbetesh për mua, burri i ëndrrave të pamatë.
