MALL
Ca pika shiu ranë mbi qelq.
Për ty unë befas ndjeva mall.
Jetojmë të dy në një qytet,
Dhe rrallë shihemi sa rrallë.
Edhe m’u duk pak e çuditshme
Si erdh kjo vjeshtë, ky mëngjes.
Qiejt e ngrysur pa lejlekë
Dhe shirat pa ylber në mes.
Dhe thënia e vjetër e Heraklitit
Seç m’u kujtua sot për dreq:
“Të zgjuarit janë bashkë në botë,
Kurse të fjeturit janë veç”.
Në ç’ëndërr kemi rënë kaq keq,
Që dot s’po zgjohemi vallë?…
Ca pika shiu ranë mbi qelq
Dhe unë për ty seç ndjeva mall
DITE VJESHTE
Autobusët urbanë nga periferitë
Drejt qendrës mbi xhama bien brymën
Vjeshta si luaneshë krifëverdhë
Ruan ditët e fundit nga dimri.
Te vitrinat, tek xhamat e kafeve
Kalimtare të shumtë ka
Në reflekset e flokëve të tua
Një nuancë e kuqërremtë ra.
Pranë ditëve të tua të bardha
Kalova sot rastësisht
Ti u trembe…unë ujk nuk jam
Po as dele nuk jam natyrisht.
Po ti eja andej të shkojmë
Pa i përfillur fjalët e botës
Ku nga avulli xhamat e kafeneve
Ngjajnë si pamje që s’janë në fokus
Në autobusët urbane eja
Të kalojmë periferive me brymë
Të shohim se si vjeshta krifëverdhë
Ruan ditët e fundit nga dimri.
Ti qave
Ti qave dhe më the me zë të ulët
Se unë të trajtoja si prostitutë.
Atëherë lotëve të tu s’ua vura veshin
Të desha, pa e ditur se të desha.
Veç një mëngjes të beftë kur u gdhiva
Pa ty dhe bota krejt e zbrazët m’u duk,
Atëherë kuptova ç’kisha humbur,
Ç’kisha fituar kuptova gjithashtu.
Më rrëzëllente si smerald mërzia,
Dhe lumturia ngrysej si një muzg me re…
Nuk dija kë të zgjidhja nga të dyja
Sepse secila m’ë bukur se tjetra qè.
Se ish i tillë ky koleksion bizhush
Që dritë e terr lëshonte njëkohësisht,
Që njëqindfish etjen për jetën shtonte,
Por dhe që vdekjen ndillte njëqindfish.
