Gjithçka nisi ashtu kot, si duke qeshur. Më tepër mund ta quash një tekë të tij, sepse teka në vetvete është një prirje, nuk lind ashtu kot. Dhe teka e tij kishte të bënte me prirjen e kahershme për t’iu kundërvënë çdo lloj skeme. Sigurisht, atyre skemave që kishin të bënin me ligjet e njerëzve e jo të natyrës. Por ja që njëherë, në formën e tekës, mbase pa dashje, ai guxoi të provokonte një ligj të natyrës, krye skemën e saj, Vdekjen. Në fakt, gjithçka nisi si sfidë ndaj një rregulli të vendosur mes krijuesve të qytetit të tij. Në se redaktoje librin e një kolegu, apo dhe të klientëve anonimë që, për arsye nga më të ndryshmet, kërkonin të shpenzonin ca para, vetëm që të kishin sadifaksionin e të qenit autorë të një libri, ishte detyrim normal që të merrje honorarin përkatës. Kampion për këtë punësim të dytë ishte poeti Nexhip. Ndërkohë, ai s’e kishte provuar zanatin e paguar të redaktorit, por këmbënguljes së Xhipes s’mund t’i thoshte jo.
…
për më tepër lexoni Gazetën Telegraf
