LLUM PËR LUMË
U shtriva, u shtriqa, u kënaqa në llum,
vrava çastin që dhemb në kokën e dritësuar,
dhe llumi për lumë më hargalisi shumë,
pafundësisht ju dhashë natës së errësuar.
E vara, e ndera në qiellin e grisur,
dhimbjen e pandjerë që nuk më torturonte,
dhe era e çmeritur, e çmendur kokëkrisur,
në njohjen e dhimbjes time më ftonte.
E unë shumë e zënë në llum duke notuar,
injorova, anashkalova banimin në jetën time,
gjithë kohës pandalur u gjenda duke vrapuar,
në ikje pa paskthime!
E FSHEHUR RRI…
Në njerëz të kërkoja pa ditur se ku
ti e mjera ishe duke u përpëlitur,
në njerëz, ku një copë letër ka vlerë e kumt,
çirreshe duke bërtitur.
Të kërkoja në ditën pa dritë, pa shkëlqim,
në natën zemërthyer ty të kërkoja,
të prisja të shndrisje si dielli në agim,
e unë të të kundroja.
Të ndjeva, ishe fshehur diku, e çliruar
në zemra fëmije,
se në njerëzit pa shpirt me urrejtje pasuruar,
ti s’kishe lënë as hije!