Poezi nga Aida BODE
Një tjetër zë poetik do të shfaqet këto ditë nëpërmjet librit që po përgatitet për botim nga shtëpia botuese “ADA” dhe që ka për autore Aida Boden, e cila ka vite që jeton në SHBA, por lidhjet shpirtërore me njerëzit dhe vendin e saj, Shqipërinë e Korçën i mban gjithnjë të pashkëputura. Besimi, dashuria për njeriun dhe gjithçka të mirë të kësaj bote, kureshtja për të ditur se ç’ka përtej hapësirës ku jeton dhe kohës së tanishme, janë motive-refren të këtij libri. Për lexuesin e “Telegraf” po shkëpusim një cikël nga kjo përmbledhje, që do të jetë në qarkullim dhe lexuesit do të kenë mundësi ta kenë ndër duar.
Demir GJERGJI
SHILARËS
Shilarësi
ofron një ndenjëse
dhe pret…,
pret të ulesh
pastaj të përkund
ta hedh vështrimin
lart,
poshtë…
Një shilarës
përkundje dështimesh dhe suksesesh
kënaqësish e trishtimesh
besimi dhe dyshimesh.
Jeta, shilarës ku ulem,
shtrihem
deri në prehje
SHINAT
Ajri printon
imazhe krijesash
e i ruan në dosjen
e padukshmërisë.
Tremben shinat e jetës
nga vërshëllima e trenit
të vetmisë,
ndërsa njoftuesi automatik
shpall monotoninë
Republikë.
Përplasen robotët e ngutshëm
tek përpiqen të plotësojnë
përgjegjësitë e gënjeshtrave,
mbajnë ritmin e shurdhimit
dhe me penelin e verbërisë
plotësojnë tablotë e boshit.
Ekspozitë në trenin kuturu ekspres.
Shinat zhyten lehtë në zhavorr
dhe jeta zbulon ferrin.
JAM E LASHTË
Jam e lashtë të përsëris
gabimet, gëzimet;
e lashtë
kur ime bijë më sheh në sy,
im bir më shkul faqet,
e burri me puth në buzë.
Jam e lashtë,
kur shkoj në punë,
kur djersij,
kur shoh qiellin përtej qiellit,
i thërres të madhit Zot…
dhe ajri tronditet në dëshpërimin tim.
E lashtë jam
mall, dashuri, frikë,
dhimbje, ngazëllim, uratë.
Mëkat. Shpëtim.
Më e lashtë se çdo fosil,
UFO apo fantazmë.
Jam e lashtë.
Jam njeri,- nga Zoti shenjtëruar.
NËSE…
Nëse jeta është det
unë jam guri në breg
që goditet nga valët,
digjet nga dielli
zbutet në përsosmëri
deri në mbarim të kohës.
