(skicë)
Vazhdova rrugën nëpër Broadvvay e këmbët më çuan tek godina, ku kishte zyrën avokati që më kishin rekomanduar. Një ‘patriot’ i hallit qe ulur në një karrige ngjeshur pas murit, në paradhomën e zyrës. Më tha se kishte dalë ashtu kot, se s’kishte ku të shkonte. Çështja e azilit po i zgjatej kaq shumë, sa gruaja nuk e duronte dot më në shtëpi. “Shko bjeri pas,-thoshte ajo, çfarë kujton, se do vijë avokati pas teje, apo ti pas atij?. “Njëlloj si unë edhe ky”, -thashë me vete. Nga zyra e avokatit doli një burrë i kërrusur më dysh mbi një copë letër. Duhej të qe mbi 70-tat. Ai ngriti sytë nga ne e na u afrua. -Di ndonjëri nga ju anglisht? E po, mua të më shkruajë vetë Presidenti i Amerikës Xhorxh Bush, të më urojë edhe Krishtlindjet dhe avokati të thotë që s’është e rëndësishme kjo letër? Ua merr mendja juve që s’është e rëndësishme një letër që çon vetë Presidenti i Shteteve të Bashkuara të Amerikës? Po pse, mbi Xhorxh Bushin do dalë Emigracioni xhanëm? Qe vërtet një letër urimi për Krishtlindje firmosur nga Presidenti i Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Letra kishte stemën e Shtëpisë së Bardhë. Firma qe e stampuar dhe merrej vesh që letra qe një përgjigje klishe e përgatitur për këdo që i drejtohej Presidentit në këtë kohë Krishtlindjesh. Më erdhi keq më shumë për plakun, se për veten time. Akoma vazhdonte me letra “qeverisë” siç bëhej në të kaluarën.
…
për më tepër lexoni Gazetën Telegraf
