-Karakteri i njeriut shkëlqen me shumë në vuajtje, ashtu si diamante në të prerat.
-Perëndia të na ruaj mendjen se zverkun e thyejmë vetë.
-Vjedhja dhe mashtrimi janë të pandara, siç janë të pandara djegia dhe era e keqe te hudhra.
-Mendja e vogël me zemër të madhe është fatkeqësi për të zotin, mendja e madhe me zemër të vogël-fatkeqësi për të tjerët.
-Kur tjetri të jep dorën, lexoje tek sytë, nëse te dora ka zemrën apo thikën.
-Nëse lumturia është vlerë fisnikërie, fatkeqësia është provë karakteri.
-Nëse tjetrin e ka zënë gjarpri, mos e qorto pse ka shëmtuar pak fytyrën.
-Mos i mbajmë mëri njeriut pse nuk na bën një të mirë, por pse na bëri një të keqe. Atë që të bën një njeri, nuk ta bën asnjë qeveri.
-Kur njeriu punët i bën keq, puna më e mirë e tij është që të mos bëj asnjë punë.
-Mendjemadhësia është si një balonë: Sa më shumë fryhet, prej të zotit, aq më lehtë çahet me një majë gjilpëre.
-Njeriu i mirë as nuk ka, as nuk i mbarohen. I ngjanë sylarit të krojeve: Ujët ua zgjat bujarisht të tjerëve përpara, e s’ kujtohet t’ua kthejë dhe mureve të tij pas për tu larë dhe vetë.
-Shpifësi i ngjanë shkrepëses, e ndez zjarrin dhe vetë nuk merr pjesë më tej në vazhdimin e zjarrit.
-Po mësove mirë se çfarë nuk duhet bërë, ke mësuar saktë se ç’ duhet bërë.
-Vuajtja më e madhe nuk është kur nuk të ndihmon njeri, po kur s’të dëgjon njeri.
-Çdo e keqe pas vetes, ka dhe një të keqe më të madhe. Sigurohu nga e dyta, pastaj vazhdo merru më tej me të parën.
-Kallami se mbanë fijen e fasules rreth vetes nëse kjo s’i serviloset.
-Mosmirënjohja është arkivoli i të gjitha virtyteve.
-Gabimet e njeriut, shpesh janë të rrethanave. Fshehja e përsëritja e tyre janë të njeriut.