-“Ulu , i tha Edi Rama, xha Hasanit,
Ulu, se për të moshuarit, shpirti na dhemb”,
“Unë ulur, mor zotri, gjithë jetën kam qenë,
Tani, dua të flas disa fjalë në këmbë.”…
-“Atëherë fol, se ju jeni burim i diturisë,
Dhe ne, prej pleqve mësojmë shumë,
Mençuria i duhet Shqipërisë,
Se përpara na presin shumë punë”…
Po xha Hasaniu, i ngrysur pyeti :
“Unë s’të njoh, cili je ti, mor zotëri ?”…
Të tjerët thanë: “Është Kryerilindasi,
Ka ardhur që ti japim votën përsëri…”
-“Ka ardhur ?!, po ku ishte, mos vallë në Hënë?
Se nuk e kemi parë, për ne s’ka bërë asgjë,
Dhe fshati i varfër ka mbetur, siç ka qenë “…
Pastaj, Xha Hasani u ul e s’foli më…
Po Edi Rama foli përsëri,
Dhe si më parë, mori prapë zotime:
“Për fshatin do ndërtoj një xhami,
T’i faleni përditë-Tepisë sime”…