Letër kryetarit të Bashkisë të Tiranës, për t’i pengesat e shumta, që më ndaluan për të vajtur në selinë e tij
I shumënderuari zoti kryetar! Dëshira ime e zjarrtë (mbase edhe tuaja), ishte të vija e të llafoseshim goja-gojës për hallet që më kanë zënë (dhe jo vetëm mua) por e pata të vështirë të bëja rrugën nga kasollja ime në rezidencën tuaj në Bashki, pasi janë një varg pengesash që duhen kaluar. Sa dola nga shtëpia, i nderuari kryetar, u gjenda përpara kazanëve të plehrave të sfilitur, të shtrembër e pa rrota. Aty u ndesha me një “bylyk” njerëzish, të racave e moshave të ndryshme, me thasë të zinj, si ata të “Gjeneralit të ushtrisë së vdekur” për të futur eshtrat e ushtarëve që lanë kockat në vendin tonë. Këta “zotërinj” nuk mbledhin “kockat”, por qeset e thasët që i kanë hedhur qytetarët brenda në kazanët i nxjerrin jashtë dhe, si i kontrollojnë, marrin ato që u duhen për t’i tregtuar dhe të tjera i shpërndajnë në rrugë si lopa bajgën. Që të kalosh aty, mes plehrave e hedhurinave, që qelben erë, duhet të kesh me vete kundragaz, që fatkeqësisht më mungon.
….
për më tepër lexoni Gazetën Telegraf
