Nga Christoph SCHEUERMANN
Korrespondent i Spiegel në Uashington
PJESA E DYTE
Vijon nga numri i kaluar
Përpara zgjedhjeve të Parlamentit Evropian, më 2014-n, Bannoni udhëtoi nëpër fshatrat britanikë me Nigel Farage, i cili në atë kohë ishte kreu i Partisë së Pavarësisë së Mbretërisë së Bashkuar (UKIP). Në atë kohë, Bannon nuk dinte se si bëheshin zgjedhjet evropiane. Ajo, çfarë e habiti atë edhe më shumë ishte fakti se si mundej: Një person i panjohur si Nigel Farage ishte në gjendje të marrë 24 vende në Parlamentin Evropian. “Papritmas, ai kishte pushtet politik!” thotë Bannon. Ky rast tregoi, sipas Bannon, se çfarë ishte Evropa në të vërtetë: “Një grumbull burokratësh që po shkatërrojnë Anglinë.” Në telefon, Farage thotë, se ishte kënaqësi të shkoje në pijetore me Bannonin. “Bëmë atë që shumica e politikanëve nuk bëjnë më, shkuam të shohim njerëz të zakonshëm”. A ishte e vërtetë që dëshironte ta punësojë atë si këshilltar të paguar Bannonin? “Asgjë nuk është nënshkruar ende,” thotë Farage.
Ëndrrat e shkatërrimit të shtetit
Pasdite, Raheem Kassam hyn në oborrin e brendshëm dhe merr një tërheqje të thellë nga Shpirti i tij Amerikan. Ai duket i rraskapitur. Ai është vetëm 32 vjeç, por Evropa është beteja e tij e tretë, pas Brexit dhe Breitbart, që zyra e të cilit ka udhëhequr në Londër. Shtëpia e tij është në Uashington, por në thelb ai jeton në një aeroplan. Bannon dëshiron që Kassam të jetë i pranishëm në shumicën e bisedave, por më herët, Kassam kishte justifikuar mungesën e vet, sepse u rrëzua në dhomën e tij të hotelit, duke lënduar kokën. Ai qëndroi atje për vetëm 15 minuta përpara se një mesazh shkrimor nga shefi i tij ta trondiste e ta “zgjonte”. “Të gjithë forcat e djathta në Evropë duan të marrin kontrollin e shtetit. Kjo për ne në SHBA është ndryshimi kryesor”, thotë Bannon. “Statizmi i tyre është aq i zhytur në ndërgjegjen e publikut. Salvini dhe këta njerëz në Itali duan të fitojnë zgjedhjet në mënyrë që të marrin në duart e tyre kontrollin e shtetit italian dhe pastaj t’ia përkulin vullnetit të tyre”. Ai thotë se e njëjta gjë vlen edhe për AfD dhe për Rassemblement National. Për fat të keq, thotë ai, askush nuk ka dalë me idenë e shkatërrimit të vetë shtetit. Ai vazhdon kërkimin e tij për një front, por nuk është e lehtë. Bannon dëshiron luftë, dhe askush nuk është i ashpër aq sa ai do të donte. Në një intervistë në korrik, Jörg Meuthen nga AfD tha, se partia e tij nuk ka nevojë për ndonjë “stërvitje nga jashtë BE-së”. Në fillim të tetorit, Marine Le Pen mendonte, se ishte e nevojshme të distancohej nga Bannon, së bashku me populistët italianë të krahut të djathtë të Matteo Salvinit. “Vetëm evropianët,-tha ajo,-duhet të shpëtojnë Evropën. Jo të gjithë populistët e krahut të djathtë pëlqejnë kur një amerikan u tregon atyre se çfarë duhet të bëjnë. Aktualisht po punojnë për bashkimin e partive të krahut të djathtë në Parlamentin Evropian në një grup të vetëm parlamentar. Gjëja e fundit që u duhet, është një zjarr nga Uashingtoni për t’u marrë me planet e tyre.” Bannon thotë se duhet të ulet për një kafe me Meuthen. AfD, në të kundërt, duket se nuk ka kurrfarë shqetësime të tilla. Sven von Storch, bashkëshorti i Beatrix von Storch, një parlamentar i shquar gjerman nga AfD, udhëtoi për në Romë në shtator për t’u takuar me Bannon. Firebrandi amerikan gjithashtu flet rregullisht me udhëheqësin e AfD-së, Weidel. Javën e kaluar ai përsëri fluturoi në Paris për të takuar Le Pen. Ata ranë dakord për një kompromis: Bannon pohoi se ai do të qëndronte jashtë zgjedhjeve të Parlamentit Evropian, por do të ofronte “ndihmën teknike” populistëve, të cilët, sipas një anëtari udhëheqës të Rassemblement National, do të pranonin natyrshëm. Për momentin, duket sikur Bannon po i shkatërron gjërat më shumë sesa ai po i ndërton. Megjithatë, ka edhe njerëz të ulur jo aq larg nga qendra e Evropës që ende adhurojnë Bannonin. Shtëpia e Mischaël Modrikamen është e vendosur në një kodër jashtë Brukselit, e rrethuar nga pemë gështenje dhe ahu. Një portë hekuri hapet dhe Rudi, shoferi, mund të shihet në rrugën me pemë me një vakum, duke pastruar Mercedesin. Një moment më vonë, burri i shtëpisë hyn në sallën e ndënies, i veshur me një xhaketë sportive me një kravatë dhe një shami xhepi blu.
Një klub, Asgjë më shumë
“Breakfast?” Pyet Modrikamen.
Është një vend i këndshëm për të folur për revolucionin e krahut të djathtë. Jashtë, dielli flakëron në pishinë, ndërsa brenda, shërbëtorja zbukuron duke nxjerrë pjata me mollë të prera me kujdes dhe feta bananeje. Modrikamen u lind në një familje hebreje në Poloni, studioi ligjin, fitoi duke u marrë me biznesin vendbanimeve të mëdha për kursimtarët e vogël dhe u bë i pasur. Ai u rrit duke u bërë pjesë në radhët e elitës së vendit të tij dhe vendosi të provonte fatin e tij në politikë. Por ai në fillim nuk u mor seriozisht, madje u qesh dhe u injorua – para se të shihnin tek ai një lloj shumë të ngjashëm të njeriut që u bë faktor i rëndësishëm në Shtëpinë e Bardhë. Në janar të 2017-s, pak para përurimit të Donald Trump si President i SHBA, Modrikamen themeloi një fondacion në Bruksel, të quajtur “Lëvizja”. Qëllimi i tij është të bashkojë të djathtën evropiane. “Do të jetë një klub, e asgjë më shumë”, thotë Modrikamen me theksin e tij francez. Modrikamen kaloi një kohë të gjatë duke u përpjekur për t’i rënë në sy Bannon dhe ishte Nigel Farage, i cili në fund të fundit e ndihmoi atë të siguronte një takim në korrik. Bannon tha se do të përfshihej vetëm, në qoftë se ai mund të ishte bosi dhe Modrikamen nuk mund të mos t’ia besonte fatin e tij. “Steve dhe unë e kuptojmë njëri-tjetrin verbërisht, mendojmë njësoj”. Këto ditë, Modrikamen pothuajse çdo ditë i përgjigjej pyetjeve nga mediat e huaja. Ditën e kaluar, ishte një ekuip kamerash nga VICE që priste për të në aeroport dhe ai i tregoi shumicës së gazetarëve të njëjtën histori: Kjo për shkak se ai është pjesë e krijimit të fondacionit, ai e dinte se sa e korruptuar ishte brukseli. Kjo është arsyeja pse ai po lufton tani për popullin e zakonshëm. Në thelb, ai dhe Bannon megjithatë po luftojnë, për të njëjtën gjë: veten. Modrikamen thotë se klubi i tij dëshiron të ofrojë shërbime për anëtarët përpara zgjedhjeve evropiane: Një forum për shkëmbime, sondazhe dhe ekspertë, si dhe një qendër situate që u përgjigjet ngjarjeve, dërgon deklarata pozitive dhe vendos drejtuesit e krahut të djathtë në emisione televizive përmes bisedave. “Ne nuk duhet të mësojmë Salvinin apo Orbanin se si të fitojnë zgjedhjet,” thotë ai. “Por partitë më të vogla do të ishin të lumtura që të kenë mbështetje“.
Ai (Modrikamen) ngjit shkallët në katin e fundit. Partia e tij e djathtë nacionaliste Partia Populaire ka selinë drejtpërdrejt mbi dhomën e tij të gjumit. Ekziston një sekretar, një ekspert financiar dhe tre strategë politikë, së bashku me tre burra të stërmëdhenj që ndezin kompjuterët e tyre në departamentin e IT. Ata të gjithë punojnë në hapësirën prej 200 metra katrorë (2000 metra katrorë). Ka edhe një dhomë bilardoje. Ai thotë se ka në plan të modifikojë dy ose tre zyra për “Lëvizjen”. Ai shkon gishtat e tij përgjatë tavolinës së bilardos. Së shpejti do të duhet të shikojë – për të bërë vend edhe për Bannon.
Nuk është e qartë se nga po vijnë paratë për klubin. Modrikamen thotë se shpenzimet e stafit për 10 deri në 12 punonjës janë të papërfillshme, me të vetmen pjesë vërtet të shtrenjtë që janë sondazhet dhe analistët e nevojshëm për t’i interpretuar ato. “Ai vetë nuk do të investojë një qindarkë”,-thotë ai, duke shtuar se ai tashmë ka vënë mjaft kohë në projekt. Kur u pyet për këtë më vonë, Bannon thotë: “Paraja nuk është problem.” Ekzistojnë disa miliarderë në Evropë, të cilët janë të gatshëm të na japin mbështetjen e tyre, këmbëngul ai. Por ai refuzon të emërtojë ndonjërin me emër.
Synimi i ardhshëm: Vatikani
Është fundi i shtatorit dhe Bannon është ulur në klasën e biznesit të British Airways. Ai ka rënë dakord të fluturojë nga Roma në Los Anxhelos për një shfaqje 10-minutëshe në një emision televiziv. Bannon tha, “Unë ndoshta do të marr pjesën time, por do të doja çdo gjë”. Nga L.A., ai fluturon në Uashington për një darkë që ka organizuar në shtëpinë e tij, “Ambasadën” për katolikët konservatorë. Punonjësit e ‘Think-Tank-it’ shfaqen së bashku me ish-këshilltarët e Trump, mikpritësen televizive Laura Ingraham, bankierë, aktivistja gjermane dhe konservatore Gloria Princess e ‘Thurn und Taxis’, si dhe kardinali Gerhard Ludwig Müller, ish-peshkopi i Regensburgut. Müller shërbeu si prefekt i Kongregatës për Doktrinën e Besimit (CDF) për pesë vjet derisa Papa Françesku e zëvendësoi atë. Një njeri tjetër, që ishte ‘spit out’, si Bannon, Farage, Modrikamen dhe të gjithë të tjerët. Bannon thotë se ka ndërmend të krijojë një qendër mendimi populiste të krahut të djathtë në jug të Romës, në një manastir të vjetër. Por për shkak se manastiri kërkon rinovime, ai hasi në Abbey të Shën Emmeram në Regensburg në kërkim të një shtëpie të përkohshme. Abba i takon familjes ‘Thurn und Taxis’. “Mund të fillojmë me seminare në pranverën e vitit të ardhshëm. Dua të flas për mediat,” thotë Bannon. Në fillim të tetorit, ai u pati një tur ligjëratash në një studio televizive në Nju Jork, ku po punonte për një seri filmash për pasojat e digjitalizimit. Fokusi i turit tij ishte; rënia e njerëzimit; që për Bannon janë ndër çështjet e mëdha. Një SUV (markë makine) i madh sa një tank e priti atë jashtë, pasi ishte organizuar nga nipi i tij. “A kemi mbuluar Spiegel?” Pyet Sean. Bannon ngjitet në derën e pasme të hapur. Derisa shoferi gjarpëron përmes trafikut të pasdites në Nju Jork, Bannon mendon për të ardhmen e kishës katolike. “Ashtu si shumë institucione të tjera,-thotë ai,-Vatikani është infiltruar tek e majta në dekadat e fundit”. Bannon dëshiron të risjellë kishën në fillim, fillimisht në Mesjetë. Ai do të donte ta shembte Vatikanin, ashtu siç dëshiron të bëjë me shtetin modern administrativ. Kur u pyet se si i pajton besimin e tij katolik me tre divorcet e tij, ai thotë: «Sipas kishës unë nuk isha kurrë i martuar; martesa ime e parë u anulua, pastaj u martova dy herë jashtë kishës dhe u divorcova në mënyrë civile – numërohen.”
Pothuajse si Trump
Ndoshta nuk ka shumë për të thënë. Bannon është mënjanuar, pasi e njeh mirë veten – si një drejtor që përpiqet të rikrijojë goditjen e tij më të madhe. Ai nuk kujdeset nëse po shkakton konfuzion në Evropë. Ajo që është e rëndësishme, thotë ai, është “shoqëria” midis njerëzve me mendje të njëjtë. Slogani i tij i preferuar vjen nga një varg i pjesës 17-të tek “Parajsa e Humbur” e poetit John Milton: “Më mirë të mbretërosh në ferr sesa të shërbejmë në Qiell“. Plani i tij për të nxitur Evropën në të djathtë mbetet i paqartë. Ai flet shumë dhe bën pak. Lëvizja aktualisht përbëhet nga stafi i pakët i Bannon dhe dhoma e bilardos së Modrikamen. Pjesën më të madhe, ai e ka financuar revolucionin e tij me paratë e veta – fluturimet, hotelet, asistentët dhe Darrenin, truprojën britanike. Gjithsej: “Një dhe një gjysmë milion dollarë, ose dy milionë”. Kjo, thotë ai, është sa kushton Kjo ndërmarrje deri më tani. Por ai është duke përdorur këto para për të blerë një të mirë të rëndësishme: Vëmendjen. Në një email, ‘Thurn und Taxis’ përshkruan planin e Bannon si “të guximshëm”. Ajo shkruan: “Unë përshëndes çdo gjë që bën fushatat zgjedhore, veçanërisht fushatën e zgjedhjeve të BE-së, më të gjallë dhe emocionuese”. Megjithatë, ajo refuzon të lejojë Bannon të përdorë kështjellën së saj për Institutin e tij të mendimit. “Shën Emmeram nuk është i disponueshëm.” E megjithatë, Bannon duket se ka kohë që ka gjetur misionin e tij të ardhshëm. Vatikani. Ai thotë se është i impresionuar nga Kardinali Muller. Një njeri i rëndë, rreth 180 centimetra (6 këmbë) i gjatë, me karizëm të mirë dhe prezencë të fortë. “Do të ishte një Papë fantastik”, thotë Bannon. Ai shikon nga dritarja. Central Parkun ku jashtë të gjithë nxitojnë. “Po,-thotë ai,-Müller është fotozhenik. Pothuajse si Trump.”
