Një avion shqiptar, udhëton e hedh mbi Gjermani 15 mijë fletushka kundër aleancës së Ulbrihtit me Hrushovin
Ishte 22 janari i vitit 1962. Një avion modern për kohën i Flotiljes së Aviacionit Luftarak Shqiptar, kishte ndërmarrë fluturime mbi Gjermaninë Lindore, duke hedhur mbi 15 mijë fletushka që dënonin kompromiset e sekretarit të pare të KQPKGJ Valter Ulbriht me Hrushovin, në dëm të kampit socialist. Ai fluturim u kryen në fshehtësi të madhe me urdhër direkt të Enver Hoxhës, i cili pas kësaj ngjarje të pazakontë dhe të guximshme për atë periudhë u etiketua nga Ulbrihti si “njeri dogmatik dhe i rrezikshëm”. Flora Luis ish-korrespondente e “Uashington Post” në vitin 1962 në Bon do të shkruante se “policia e Gjermanisë Perëndimore zbuloi sot në 22 janar 1962, se kishin penguar atë që dukej të ishte një fushatë direkt veprimi nga shqiptarët, për të reshtur mbështetjen e Gjermanisë Lindore në luftën e tyre kundër Bashkimit Sovjetik. Apeli shqiptar që sulmonte rusët, gjendej në fletëpalosjet e hedhura nga një avion i paidentifikuar që fluturoi mbi Gjermaninë Lindore”. Sipas zonjës Luis “hetimet kishin treguar se fushata e bombardimit me broshura, u zhvillua të mërkurën e kaluar në 22 janar dhe se ishin afro 15 mijë fletëpalosje që ranë nga qiell, disa prej tyre fluturuan gabimisht dhe nga ana tjetër e kufirit, në Gjermaninë Perëndimore në shtetin e Hesenit”. Fletëpalosjet, në gjuhën gjermane, të hedhura nga një avion special shqiptar, u drejtoheshin në radhë të parë komunistëve të Gjermanisë Lindore, por i lëshoheshin sinjale indirekte edhe pjesës tjetër të popullsisë, ku kërkohej të prekej sedra e tyre për pushtimin e Gjermanisë Lindore nga ushtria sovjetike. Por konstatohej se pala zyrtare ruse propagandonte se “trupat e BRSS ndodhen në Gjermaninë Lindore si aleatë nën Traktatin e Varshavës dhe jo për t u imponuar respektin ndaj Moskës”. Të shtypura në gjuhën gjermane, fletëpalosje shkruanin me të mëdha kryetitullin e organit të Partisë Komuniste Shqiptare, “Zëri i popullit” ku më poshtë shkruhej “Edicion special për aleatët tanë të Republikës Demokratike Gjermane”. Ato përmbanin fragmente nga një fjalim i fundit i Tiranës nga Sekretari Parë i KQPPSH Enver Hoxha, dhe një mesazh të veçantë. Mesazhi thoshte se “fletëpalosjet po hidheshin për të lajmëruar aleatët e tyre gjermanë për gjërat që po përpiqej të shtypte Sekretari i Parë i Partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik, Nikita Hrushov”. Sekretari i Parë i KQPKBRSS Nikita Hrushovi sipas Enver Hoxhës “Po drejtonte një kult personaliteti dhe po censuronte raportet që atij nuk i pëlqenin, sigurisht, neve do të na pëlqente më shumë, nëse partia e provuar e klasës punëtore gjermane, nuk do të mbante anën e kastës oportuniste të Hrushovit në argumentet e nevojshme, por përkundrazi, të ishte pjesëmarrëse në eliminimin sistematik të tentativave për të zëvendësuar një regjim dominues të Partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik për barazinë dhe pavarësinë e partive marksiste-leniniste”. Por ndërkohë shteti Italian po ngrinte dhe ai konkluzionet e para në lidhje me misionin e avionit special shqiptar , që guxoi të fluturonte mbi tokën e tyre dhe të shtetit komunist gjerman. Autoritetet italiane pretendonin se “kemi të dhëna se avioni komunist fluturonte me mision përgjimi, dhe se në zhargonin e komunistëve shqiptarë kishte thirrje lehtësisht të kuptueshme për të ndihmuar ata (shqiptarët) në luftën e tyre kundër Sekretarit të Partisë Komuniste Sovjetike. Fletëpalosjet e hedhura nga avioni shqiptar shkruanin se “vështirësia është se Gjermania Lindore, tani është e pushtuar nga trupat sovjetike dhe gjeneralët, të cilët i binden Hrushovit”. Policia e Gjermanisë Perëndimore nga ana e saj deklaronte se “pamë nxënës fëmijë dhe policë gjermano-lindorë, që mblidhnin fletëpalosjet në grupe të organizuara një ditë pasi ato u hodhën nga qielli”. Por rrallë regjimi komunist gjermano-lindor e ka përmendur avionin misterioz me afro 15 mijë fletë-palosje, që dënonin nënshtrimin e Ulbrihtit ndaj Nikita Hrushovit. Gazetarja Luis shkruante se: “Partia Komuniste Gjermano-lindore prej Kongresit të 22 të Partisë Komuniste Sovjetike, (kur Shqipëria e dënoi atë) është rreshtuar në krah të politikës ruse dhe qëndrimin negative ndaj Shqipërisë. Partia Komuniste e Gjermanisë Lindore, ka lëshuar deklarata të forta mbështetjeje për rusët dhe sulmet e tyre ndaj Tiranës. Për momentin ka nisur një fushatë antishqiptare në shtyp dhe të dyja palët kanë tërhequr ambasadorët e tyre respektivë. Kështu që kjo lëvizje e Hoxhës duket e dëshpëruar, pasi ai e di shumë mirë se Valter Ulbrihti, nuk do të mund ta tradhtonte “mikun” e tij Hrushov. Ky i fundit u bë kritikuesi kryesor i Shqipërisë në Konferencën e 81 partive, ku Enver Hoxha shkoi së bashku me Kryeministrin Mehmet Shehu. Hrushovi e quajti fjalimin e Hoxhës si “shpifje e cila futi në siklet edhe vetë Kinën, ndërsa Mehmet Shehu bëri vërejtjet e tij koncize më pas. Në këtë konferencë ata u larguan më herët dhe që prej atëherë nuk kanë shkelur më në Moskë. Por i pari që pranoi problemet e marrëdhënieve ndërmjet Tiranës dhe Moskës, ishte pikërisht Valter Ulbriht, Sekretari i Parë i Partisë Komuniste Gjermane. Pas kthimit të tij në Gjermani, ai iu drejtua Komitetit Qendror të Partisë Komuniste Gjermane, sipas citimit të gazetës “Neues Deutschland”, më 18 dhjetor 1961, duke thënë se “shqiptarët kishin përparuar në argumentet e tyre “dogmatike dhe përçarëse”. Pavarësisht kësaj situate në mesazhin për Vitin e Ri drejtuar Partisë Komuniste Shqiptare, ish-sekretari Parë i KQPKGJ Ulbrihti në një fjalimin e tij të drejtpërdrejtë, harroi të përfshinte fjalën “radikal”, pasi bullgarët kishin shfaqur pakënaqësinë e tyre ndaj Enver Hoxhës. Pak muaj më vonë marrëdhëniet e Shqipërisë me bllokun sovjetik pothuajse u prishën, dhe u përmirësuan me Kinën e Mao Ce Dunit.