Gëzim Llojdia
Lenini vdiq, më 21 janar në orën 18,50 minuta. Pas vdekjes së Leninit, më 21 janar 1924 në mbledhjen e zisë, të Kongresit të Dytë të Sovjetikëve, u vendos që të ndërtohej një mauzole pranë murit të Kremlinit. Deri më 27 janar, ditën e funeralit të udhëheqësit, u ndërtua një mauzoleum i përkohshëm prej druri sipas projektit të Shushevit raporton .aif.ru në 22 janar 2014. Në vitin 1923, thuhet aty, ishte e dhimbshme të shihje Leninin përshkruan portali. Zilja e parë për sëmundjen, e cila në vitin 23 e ktheu Iliçin në një person të dobët dhe që shpejt u shndërrua në një tw vdekur, ra që në vitin 1921. Vendi po dilte nga një luftë civile, udhëheqja nxiton tw kalojw drejt Luftws për komunizmin në politikën e re ekonomike. Kreu i qeverisë sovjetike, Lenini, çdo fjalë e të cilit e prisnin me padurim në gjithë vendin, filloi të ankohet për dhimbje koke dhe lodhje. Më vonë i është shtuar këtyre, mpirja, deri në paralizë të plotë, në periudhave të shkurtra madje tw shoqëruara me eksitime nervore të pashpjegueshme. Ato, vijnw për faktin se Iliçi, komunikont me vetëm tre fjalë: “vetëm në lidhje me”, “revolucion” dhe “konferencë”. Ai arrinte te artikulonte disa tinguj të panjohur. Mjekët që kryen këtë proces, për Leninin vijnë nga Gjermania. Por as “punëtorët emigrantë” nga mjekësia, as kokat e ndritura të shkencës brenda vendit, nuk mund ta diagnostikojnë në asnjë mënyrë. Ilya Zbarsky, djali dhe asistenti i biokimistit Boris Zbarsky, që pas vdekjes do tw balsamoste trupin, gjatë kohës që e kuroi edhe pse pa shpresw, duke u njohur me historinë e sëmundjes të udhëheqësit, e përshkroi situatën në librin e tij: “Numër 1”: “Deri në fund të vitit 1922. Gjendja e tij dukshëm bëhet më keq, në vend të fjalës së artikuluar, ai nxjerr disa tingujt paqartë. Pas disa lehtësimeve në shkurt të vitit 1923, paraliza e plotë e krahut dhe këmbës së djathtë, ndodh … Një shikim, dhe papritur bëhet i paarsyeshëm dhe i habitur. Pwr kwtw arsye u ftuan mjekët si: Forster, Klemperer, Nonna, Minkowski dhe profesorin rus Osipov, Kozhevnikov, Kramer mirëpo edhe kwta rezultuan edhe një herë në një humbje tw funksioneve vitale pothuaj krejtwsisht. “Në pranverën e vitit 1923, Lenini u transportua në Gorki, në të vërtetë për të vdekur. ” Në një fotografi të bwrë prej motrës së Leninit (një vit e gjysmë para vdekjes së tij, ne e shohim njeriun e dobësuar me një fytyrë të mprehtw dhe sytë tw egwr, vazhdon I. Zbarskiy.”Ai nuk mund të flasë, të këqijat e mundojnë atë natë e ditë, nganjëherë dëgjohen britma. Në sfondin e disa lehtësimeve më 21 janar 1924, Lenini ndjen keqësim të përgjithshëm, bie nw letargji. Pas shqyrtimit të profesorit Foerster dhe Osipov pas drekës sw po kësaj dite, ata nuk dallojnë ndonjë simptomë alarmante. Por rreth orës 6:00 në mbrëmje, gjendja e pacientit përkeqësohet, ka konvulsione, rrahjet e zemrës janw 120-130. temperatura rritet në 42.5 ° C. Në orën 18. 50 minuta, mjekët deklarojnë vdekjen.
Çfarw ndodhi me një nga figurat më të jashtëzakonshme të kohës së tij?
Si diagnoza të mundshme, mjekët diskutuan; epilepsi, sëmundjen Alzheimer, sklerozë të shumëfishtë dhe madje edhe helmim nga plumbi, nga një plumb i gjuajtur nga Fanny Kaplan në vitin 1918. Një nga dy plumbat, u hoq nga trupi vetëm pas vdekjes së Leninit, u hoq në pjesën e shpatullës, plumbi i kish lënduar mushkëritë, duke kaluar në afërsi të arterieve vitale. Kjo me sa duket mundi t’i shkaktojë sklerozë të parakohshme të arteries karotide, shkalla e së cilës u bë e qartë vetëm gjatë autopsisë. Ekstraktet nga minuta në minutë, citon në librin e tij, akademiku Yuri Lopuhin: Ndryshimet sklerotik në të majtë të arteries karotide të brendshme të Leninit, në pjesët e saj intrakraniale ishin të tilla, që ajo thjesht nuk mund të rrjedhë gjak, arterie ka evoluar në një kabllo të ngurtë, të dendur.
Gjurmë të rinisë së trazuar?
Megjithatë, simptomat e sëmundjes nuk ishin shumë si skleroza e zakonshme vaskulare. Për më tepër, në bazë të jetës së Leninit sëmundja ngjante paralizë për shkak të dëmtimit të trurit, për shkak të komplikimeve të vona të sifilisit. Ilya Zbarskiy vëren se kjo diagnozë, atëherë do të thuhej vetëm brenda grupit tw mjekëve qw u ftuan për Leninin, e qw ishin të specializuar vetëm për sifilis, shenime, të cilat janë të përshkruara e qw u ruajtën pwr njw rreth tw ngushtw tw udhëheqjes sw kohës. Në këtë version, megjithatë, nuk përshtaten me disa fakte.
Dy javë para vdekjes së tij, më 7 janar 1924, me iniciativën e Leninit, gruaja dhe motra e tij, rregulluan një pemë të Krishtlindjes për fëmijët nga fshatrat përreth. Vetë Lenini duket se ndihej aq mirë sa, edhe pse për disa kohë i ulur në një karrige me rrota, mori pjesë në gëzimin e përgjithshëm në kopsht. Në ditën e fundit të jetës së tij, ai me dorën e tij të majtë, hoqi fletën e kalendarit. Tw gjitha kwto kundwrshtojnw citimet e mwsipwrme. Pas rezultateve të autopsisë, është bërë edhe një deklaratë e posaçme në lidhje me mungesën e ndonjë shenjë të sifilisit. Yuri Lopuhin, megjithatë, me këtë rast i referohet vizionit të shënimit të Komisarit të atëhershëm Popullore të Shëndetësisë, Nikolai Semashko, patolog, dhe Akademikut Alexei Abrikosov, me një kërkesë për t’i “kushtuar vëmendje të veçantë, nevojës, për dëshmi bindëse morfologjike të mungesës së humbjes sw vetëdijes tek Leninit të për hir të ruajtjes sw një imazhi të ndritshwm të prej lideri”. Kjo është bwrw për të shpërndarë në mënyrë të arsyeshme thashethemet apo, përkundrazi, për të fshehur diçka? “Imazhi i ndritshëm i udhëheqësit” dhe sot mbetet një temë e ndjeshme. Por, nga rruga, për t’i dhënë fund mosmarrëveshjeve në lidhje me diagnozën dhe interesit shkencor qw ajo paraqet, nuk është shumë vonë: Indet e trurit të Leninit ruhen në ish-Institutin e trurit. Ndërkohë, madje edhe qw kur Ilici ishte gjallë, shokët e tij qw dikur i rrinin në krahë filluan një luftë për pushtet. Nga rruga, ekziston një version i asaj, se pse në 18-19 tetor 1923, një Lenin i sëmurë dhe pjesërisht i immobilizuar vetëm një herë doli nga Gorki në Moskë. Formalisht, për një ekspozitë bujqësore. Por pse erdhi në apartamentin e Kremlinit për tërë ditën? Publicisti N. Valentinov Volsky, i cili emigroi në Shtetet e Bashkuara, shkroi: “Lenini në letrat e tij personale po kërkonte dokumente, që rrezikonin Stalinin. Por letra, me sa duket, ka humbur. Edhe me një udhëheqës të gjallë, anëtarët e Byrosë Politike në vjeshtë të vitit ’23, filluan të diskutonin fuqishëm varrimin e tij. Është e qartë se ceremonia duhet të jetë madhështore, por çfarë të bëjnë me trupin. Djegja nga modaliteti anti-kishë proletare ose balsamimi me fjalën e fundit të shkencës? Në vend të ikonës , së udhëheqësit apo të përpiqen për Pakomi. Megjithatë, në fillim ishte vetëm një procedurë lamtumire. Prandaj, autopsia e trupit të Leninit .22 janar. Balsamimi, por i zakonshëm, e përkohshme. ” Trupi i ekspozuar futet në një zgjidhje që përbëhet nga: 30 pjesë të formalinë, 20 pjesëve të alkoolit, 20 pjesë glicerinë, 10 – klorid zinku dhe 100 ujë”, shpjegon I. Zbarski në libër 23 janar. Arkivoli me trupin e Leninit me një turmë të madhe të njerëzve, që ishin mbledhur, pavarësisht të ftohtit të madh, i ngarkuar në përbërjen e zisë (lokomotivave dhe vagonëve janë tani në muze në stacionin hekurudhor Paveletsky) dhe u dërgua në Moskë, në sallën e kolonave të Shtëpisë së Sindikatave. Gazetat e kohës kanë raportuar për një mauzole gjysmë të vizituar nga rreth 100 mijë njerëz dhe te dera është ende ndërtuar një radhë e madhe, pritje për ta vizituar. Dhe në Kremlin, ata fillojnë të mendojnë se çfarë të bëjnë me trupin, i cili në fillim të marsit fillon të humbasë shpejt paraqitjen e tij të dukshme. Për të varrosur kreun e proletariatit botëror, është vendosur Sheshi i Kuq, në mesin e varreve masive të heronjve të rënë, të tetorit, në mauzoleun e ndërtuar posaçërisht. Funerali i Leninit, i emëruar më 26 janar, për një numër arsyesh nuk mund të ndodhte. Prandaj, u caktua një datë e re funerale, të dielën,e 27 janarit dhe aksesi i zgjeruar në trup deri më orën 12 të mëngjesit më 26 janar. Më 25 janar, komisioni caktoi datën e funeralit: të dielën, më 27 janar, kohën e heqjes së trupit të Leninit nga Shtëpia e Sindikatave në orën 10, duke e zbritur në varr në orën 16:00. Moska. Në orën 9 .20, Stalini, Zinoviev, Kamenev, Kalinin dhe udhëheqës të tjerë të partisë lëvizin me arkivolin me trupin e Leninit nga shtëpia e Sindikatave.Procesioni e u zhvendos ngadalë drejt Sheshit të Kuq dhe ishte atje 10 minuta më vonë. Në orën 9 e 43 minuta arkivoli i ngritur në një piedestal dhe i mbuluar me flamuj RCP) dhe Kominternit. Filloi procesioni i kolonave të punës. Për rreth gjashtë orë, zgjati lamtumira e liderit. Në ora 15:00.55 minuta nga arkivoli u hoqën parullat, dhe shokët më të afërt të Iliçit në krahët e tyre e çuan në Mauzoleun. Kur, në orën 16 00 minuta, arkivoli me trupin e liderit u prezantua në mauzoleun, në të gjithë vendin kanë ndaluar; njerëzit, makinat, transporti, fabrikat, lokomotivat dhe makinat, buritë e tyre mbyten nga klithmat e njerëzve. Radio dhe telegrafi shtetëror shpërndanë thirrjen: “Çohu, shokë, trupi i Iliçit po zbritet në varr”. Dhe pak më vonë u tha: “Lenini vdiq – leninizmi jeton.” Por, si çdo gjë tjetër në këtë botë, edhe leninizmi vdiq pak kohë më vonë. Vetëm mbetjet mortore të V. Iliçit ende prishin pamjen e Sheshit të Kuq.
