TAKIMI I FUNDIT me babanë dhe fëmijët
Familjen e tij dhe atë të vëllait, Janit, kurdoherë Panajoti i çmonte si beben e syrit. Kur përfundoi çminimin e një ndërtese e lajmëruan se duhej të niste çminimin e bregdetit. U paraqit në kohën më të shkurtër atje dhe, i shoqëruar nga kolegë të formacioneve partizane të zonës, u njoh me detyrën dhe i bëri vendit një rikonjicion të shpejtë. Për të hequr merakun, kërkoi një ditë leje për t’u hedhur një vrap deri në shtëpi. Sigurisht, ishte i heshtur dhe i menduar. Kishte një çehre të ngrysur sepse kthehej nga fushat e vdekjes. Ato fusha të minuara, të trishtuara e të shkreta nën atë peizazh dimëror me ngricë e brymë i kishin mbetur në mendje e në sy, me shqetësimin e një rreziku që përgjonte i fshehur tinëzisht. Sa burra, gra e fëmijë të pafajshëm mund të humbitnin jetën nga ato? Në fshatrat pranë Durrësit e Kavajës paralajmërimet ogurzeza kishin marrë dhenë. Si në legjendat e moçme Shqiptare, flitej sikur në brigjet e detit ishte shfaqur sërish Bajlozi i zi. Kapiteni drejtonte grupin xhenier të çminimit që sapo kishte mbërritur me të shpejtë ndër ato vise të kërcënuara nga vdekja. Po kthehej në shtëpi vetëm për pak çaste.
Vasil Premçi
…
për më tepër lexoni Gazetën Telegraf