Njeriu vjen në këtë botë, sheh dhe mëson nga përvoja e trashëguar familjare dhe shoqërore si dhe historike, bën përpjekje për arsimim dhe formimin e tij, derdh energjitë fizike dhe mendore në shërbim të evolucionit shoqërorë e njerëzor, lind dhe siguron kushte jetese për trashëgimtarët pasardhës dhe në fund mbyll sytë me një buzëqeshje në buzë, paçka se kjo buzëqeshje shoqërohet me dhimbje dhe kuje nga të gjallët që ke lënë pas .Por pas ke lënë edhe emrin tënd. Dhe ky vlen më shumë për pasardhësit. Vlen më shumë se sakrificat apo pasuria: EMRI! Një nga këta njerëz të nderuar të Sarandës qe edhe Teki Dako (Kusaraj). Para se të sjellim kujtimet e rralla e emocionale të ish –shoferit të tij, Kujtim Skënderaj, po i bëjmë një përshkrim të shkurtër portretit të këtij ushtaraku që mbahet mend nga të gjithë sarandjotët, jo vetëm si ushtarak e familjar model, por edhe si një njeri i muhabetit e i humorit, pasi ecte me postulatin e Menandro: ”Njeriu që të bën të qeshësh, të ndihmon të jetosh”.Dhe Tekiu qe i tillë në ato mjedise ushtarake që mundohej të sillte pak jetë.
Kush është Teki Dako (Kusaraj)?
Pra ky ishte portreti i Tekiut, por si e kujton shoferi Kujtim Skënderaj?
…
Të plotë shkrimin mund ta lexoni në gazetën “Telegraf”….
