Persekutimi stalinist i gazetarëve në Turqi për tweet’e dhe blogje

500
Sigal

Këto janë ditët e errëta për gazetarët në Turqi, sepse tani udhëheqësit e qeverisë burgosin reporterët lajmeve. Vetëm brenda një jave, rreth 70 gazetarë ishin në gjyq me akuza të rreme për mbështetjen e terrorizmit. Sipas Presidentit Rexhep Tajjip Erdogan, Turqia, një anëtare e Aleancës së Atlantikut të Veriut dhe jo vetëm, kohë më parë një demokraci e zymtë, ka rënë në kthetrat e diktaturës. Teatri i absurditetit është në sezonin e plotë.
Kini parasysh rastin e Oguz Guven, kryeredaktorit online të së përditshmes “Cumhuriyet”, një gazetë e pavarur që Erdogani ka shënjestruar. Në shkurt të vitit 2016, “The Post” botoi një postim satirik të blogut që krahasoi fytyrat e liderëve botërorë me llojet e qenve që i ngjajnë. Zgjedhjet e qenit janë bërë nga një aplikacion i ri i Microsoft, “Fetch”. Erdogan, me sa duket nuk e kishte gjetur aq zbavitëse që ai të dukej si një qen zagar. Zgjedhje të tjera ishin po aq qesharake dhe fyese: Presidenti rus Vladimir Putin u krahasua me një Bull Terrier Staffordshire. Në botën digjitale, u shfaqën disa cekje që Erdogan i ngjan një qeni në faqen e internetit “Cumhuriyet”, të cilën z. Guven e mbikëqyrte. Rezultati nuk është aspak i lehtë. Njëzet e dy muaj pas kryerjes së veprës penale, Guven është akuzuar vetëm për “fyerjen e presidentit”, i cili duke u cilësuar si krim në Turqi gjykata e Ankarasë do ta shqyrtojë rastin në pranverën e ardhshme. Ndërkohë, z. Guven është tashmë në “ujë të nxehtë” nga një tjetër akuzë e pabazë. Ku një prokuror në provincën jugperëndimore të Denizlit u vra në një aksident rrugor gjatë verës, z. Guven rishkroi vërejtjen e dikujt që prokurori ishte “sharruar”. Z. Guven menjëherë kuptoi se fjalët ishin të papërshtatshme dhe 52 sekonda më vonë e fshiu retweet’in. Jo shpejt mjaftueshëm. Më 21 nëntor, një gjykatë e Stambollit e dënoi atë me tre vjet e një muaj burgim në dy akuza të veçanta terrorizmi. “Gjithçka për të cilën jam shpallur fajtor është një fjalë që është shkruar gabimisht”, këmbënguli ai duke mos pranuar fajin. Ky është vetëm një nga shumë shembuj të dhimbshëm; shumë nëpunës civilë dhe akademikë përballen me të njëjtin dënim të tmerrshëm. Rreth 70 gazetarë që ishin në gjykatë në gjykime të veçanta në atë javë u përballën me akuza të pabaza për mbështetje të terrorizmit ose për përpjekje për të përmbysur rendin kushtetues, sipas Reporterëve pa Kufij. Të dy këto pretendime kanë qenë favoritë të Erdogan pas përpjekjes së grushtit të shtetit të korrikut 2016 kundër tij. Një shqetësim i veçantë është rasti i Fevzi Yazici, ish-drejtor arti në gazetën Zaman, i cili ka qenë në paraburgim për 17 muaj. Sipas anëtarëve të familjes dhe të tjerëve, ai ishte kërcënuar kohët e fundit nga policia dhe u zhvendos në izolim. Policia njoftoi se ka bërë presion ndaj gazetarit për të rrëfyer kryerjen e urdhrave nga kleriku në mërgim Fethullah Gulen, i cili jeton në Pensilvani. Më herët një aleat i presidentit turk, Gulen tani fajësohet për grushtin e shtetit, të cilin ai e mohon përfshirjen. Paranoja e Erdogan dhe taktikat staliniste janë duke sjellë trazira. I humburi do të jetë populli turk.

https://www.washingtonpost.com/amphtml/opinions/turkeys-theater-of-the-absurd/2017/12/27/1d8c1fa2-e5ac-11e7-833f-155031558ff4_story.html?authuser