Maksim RUSHI
Kryetari Kombëtar i Shoqatës Shqiptare të Personave të Paaftë
Zonja Etleva Bisha, Drejtore e Përgjithshme e Shërbimit Social Shtetëror, e lexuam letrën tuaj publikuar te një e përditshme dhe te portal i faqes tuaj, dhe mbetëm tejet të habitur nga ato që na shkruani dhe ato që dëshironi të na kumtoni. Ju na bëni thirrje të heqim dorë nga të drejtat tona si persona me aftësi të kufizuar, sepse të drejtat tona nuk qenkan të parashikuara në legjislacionin përkatës; harrojeni këtë! Nuk ka për të ndodhur kurrë. Nëse shteti shqiptar vijon të diskriminojë një pjesë të personave me aftësi të kufizuar, kjo gjë tregon papërgjegjshmërinë e tij. Në mbrojtje të të drejtave tona janë konventat ndërkombëtare, të drejtat e personave me aftësi të kufizuar, dhe një sërë aktesh të tjera; Shqipëria nuk ka rrugë tjetër, nëse dëshiron vërtet të bëhet pjesë e Bashkimit Evropian, duhet t’u përgjigjet një për një të drejtave të njeriut. Me diskriminim, me nëpërkëmbje të të drejtave, dhe në rastin konkret, të invalidëve shqiptarë, vendi ynë nuk shkon dot as në shtetin më të prapambetur të planetit, sepse sot jetojmë në kohë të tjera, në epokën e të drejtave njerëzore. Askush nuk ua mohon dot ato, as ju. Anëtarët e Shoqatës Shqiptare të Personave të Paaftë janë të pajisur me librezën e personit me aftësi të kufizuar, dhe kjo është e drejtë e shoqatës, sepse është shoqatë e ligjshme, (nuk lindi në ilegalitet), por sipas të gjitha ligjeve të shtetit shqiptar, u themelua më 4 dhjetor të vitit 2012, me vendim nr. 3457 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e pajisur me NIPT L44011191R, dhe me Kryetar Kombëtar Maksim Rushin. Libreza jepet falas për çdo anëtar, paguhet vetëm kuotizacioni i anëtarësisë. Megjithatë, nga sa kuptuam, ju zonja Bisha nuk jeni kundër në këtë pikë, (me pajisjen e anëtarëve me libreza), por ju sillni si shqetësim një aspekt tjetër, ku tekstualisht shkruani: “Pas ankesave të disa personave me aftësi të kufizuar të pajisur me këtë lloj libreze, të cilët pretendonin se mund të përfitonin lehtësira në shërbimet publike, pasi kështu u ishte thënë nga përfaqësues të shoqatës, SHSHPP, kërkoi të informohej nga shoqata në lidhje me legjitimitetin e pajisjes me këtë lloj libreze”. Në lidhje me sa më sipër, mendoj se ju zonja Bisha jeni mjaft e keqkuptuar, parashtresa e çështjeve nga ana e anëtarëve tanë (nëse kanë qenë tanët), nuk mund konsiderohen ankesa, por kërkesa të drejta dhe legjitime për të përfituar nga lehtësirat në shërbimet publike, që shteti ynë i ka harrur prej vitesh. Këto të drejta nuk mund t’ua mohojë dot askush. Ne do t’i kërkojmë pa hequr dorë për asnjë ditë, qoftë si shoqatë, qoftë si individë, deri në realizimin e të gjitha të drejtave si persona me aftësi të kufizuar sipas të gjitha të drejtave ndërkombëtare. Gjithashtu, ju zonja Bisha, më poshtë shkruani: “Shqetësimi i vetëm i SHSSH është rreziku i mashtrimit të personave me aftësi të kufizuar nga kushdo shoqatë apo individë”. Kjo frazë i ngjan më së shumti tentativës për të përhapur panik mes anëtarëve të Shoqatës Shqiptare të Personave të Paftë dhe për të prishur, qoftë edhe sado pak, imazhin e saj, por ju sigurojmë asgjë nuk ka për ta na tronditur; shoqata jonë është në rritje të vazhdueshme.. Sepse ju zonja Bisha ndoshta nuk e dini çfarë ndodh sot me me personat me aftësi të kufizuar: ja çfarë thuhet në një informacion të përgatitur për këshillin Kombëtar të Personave me Aftësi të Kufizuar:
Pra këto janë kërkesat e Personave me Aftësi të Kufizuar, që ju i konsideroni ankesa, zonja Bisha
Me këtë rast po ju ndihmojmë edhe me disa të dhëna të tjera: “Në Shqipëri janë 143,000 persona me aftësi të kufizuar dhe 23,000 kujdestarë. Nga këta 17,698 janë fëmijë me aftësi të kufizuar, 0-18 vjeç, nga ky numër vetëm 3% e fëmijëve në shkallë vendi marrin shërbime sociale. Vetëm 0,2% e tyre marrin shërbime rehabilitimi nga qendrat publike të financuara nga buxheti i shtetit. Pjesa më e madhe e këtyre shërbimeve ofrohen nga operatorë private shërbimesh. Në zonat rurale ku jetojnë 48% e fëmijëve me aftësi të kufizuar nuk ka asnjë lloj shërbimi.” (Fragment nga studimi i bërë nga MMSR, për Strategjinë e shërbimeve për 2015- 2020).
Ja pra, zonja Bisha këto janë “të mirat” që ka bërë Drejtoria juaj, si për fëmijët dhe invalidët e rritur.
Ndër të tjera znj. Bisha shkruan:
SHSSH kërkoi të informohej nga shoqata në lidhje me legjitimitetin e pajisjes me këtë lloj libreze, por edhe pse kërkesa ka dy muaj që është dërguar pranë shoqatës, SHSHPP-së nuk ka marrë ende një përgjigje prej saj. Mirëpo nga verifikimi që i bëmë çështjes në fjalë, mbi pretendimin se na ishte dërguar një letër që para dy muajve, konkretisht më 21. 06.2017, nuk na rezultoi e vërtetë. Letra vërtet ishte përgatitur para dy muajve, por ishte harruar të dërgohej në destinacion, ndaj kishte mbetur sërish në zyrat e SHSSH-së. Qesharake, por e vërtetë!
Ne e morëm letrën dorazi. Ne përgjigjen po e kthejmë pa vonesë, është kjo që po publikojmë te gazeta “Telegraf”. Po veprojmë kështu, sepse ku i dihet, edhe ne mund të harrojmë ta dërgojmë dhe letra mund të mbetet në zyrat tona për dy a më shumë muaj; sepse kështu kanë filluar të funksionojnë institucionet. Tashmë edhe diçka tjetër, që lexuesi ynë të kuptojë më shumë për shoqatën tonë, sepse persona më aftësi të kufizuar nuk janë vetëm të verbrit, para dhe tetraplegjikët, por edhe personat me dëmtim fizik e pluridifekt, të cilët nuk janë të mbuluar nga skema e sigurimeve shoqërore, pasi këta individë, ose kanë lindur të tillë, ose janë aksidentuar gjatë jetës. Kjo kategori qytetarësh janë pjesë e shoqatës sonë Shqiptare të personave të Paaftë. Pra janë invalid si gjithë të tjerët, por edhe pse janë të tillë, qeveria shqiptare nuk u njeh të drejtat për përfitime publike. Ky është shteti ynë që kemi ndërtuar gjatë këtyre viteve. Ndaj zonja Bisha të jeni e sigurt ju dhe kushdo tjetër se ne nuk do të heqim dorë nga të drejtat tona. Kushdo që e dëshiron këtë, ta harrojë. Pazar me të drejtat tona nuk bëjmë
