Hyri me Lilin dashuria,
Si para gjyqit, në konvikt.
Tre nga ne e mbrojtën si jetën,
Dy i druheshin si një babai fanatik.
Pse u var kështu heshtja,
Bashkë me pardesynë blu të Lilit prapa derës?
Të shqetësuara lexojnë ndër rreshta
Shoqet që shikimin ulin njëherësh.
Sa gjëra të bukura do të flasë Lili!
Në shikim i lundron dashuria,
Por… ç’kanë kështu shoqet, ç’kanë?!
Pse vështron e heshtur Bukuria?!
«Hë, flisni,
godet heshtjen Ana
Ju që gjer tani folët aq shumë!»
Lili mbledh supet e njomë
Dhe mendimet e mbytin si lumë.
«Unë nuk thashë asgjë,
vërtet nuk thashë…»
Bluan nëpër dhëmbë një vajzë.
Lili hedh shikimin nëpër shoqe
Sikur do të hidhet nëpër dallgë.
Hyri me Lilin dashuria,
Si para gjyqit, në konvikt,
Tre nga ne e mbrojtën si jetën.
Dy i druheshin si babe fanatik.
E solli Lili dashurinë
Këtu në dhomë, në konvikt,
Si një pranverë të bukur,
të ngrohtë
Që akuj fanatizmi zë e shkrin.
