Korça, i vetmi qytet me urbanizim në Shqipëri, të tjerët janë “çmendina” për depresivë maniako-sadistë.
Lule mbi mure!
Aman, ku e keni, a të rrenën me kopshtet e varura, si në Babiloni!
Gjallon e pëlcet lulja mbi mure në Korçë, me porta transparente, e vila, që do t’i kishin zili edhe në Doha!
Aman, o vajgurista, ku i keni ato pallatet me korridore depresive!
O qytetërim i furnelës me vajguri!
Lulja mbi mure për respekt të kalimtarit!
Hajde këput një trëndafil te bahçja ime!
Porta e tejshkueshme nga vështrimi respekt për veten: Hajde më shih, nuk fsheh asgjë nga bukuria ime!
Në Tiranë parellinjtë dhe pushtetarët, sa kanë mundësi, ikin nga qyteti që kanë krijuar.
Por, nuk kanë ku shkojnë.
Marrin arratinë nëpër fshatra, fshatra turistikë, por ama fshatra.
Kurse në Korçë afendikoi i ri jeton në qytet, si efendikoi i vjetër!
Nuk ikën andej nga Boboshtica a Alarupi, veçse për verim, a qejf!
Jeton në qytetin e tij, se e ka për vete dhe e ndan si vlerë me të tjerët.
Tirana prandaj është qytet pervers, sepse vilat i ka në fshat, kurse në qendër ka tmerrin!
Qytetërim i kthyer mbrapsht, qyteti më pak i zhvilluar urbanistikisht, sesa periferia e vet!
Për banesat e kam fjalën!
